دعای 19 ( دعا برای درخواست و طلب باران ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) خدايا، ما را بوسيله‌ى باران سيراب ساز، و رحمتت را به باران فراوانت از ابرى كه براى رويانيدن گياه زيبا و بهجت‌انگيز در همه‌ى آفاق زمينت روان گشته بر ما بگستران‌

(2) و، با شكوفا ساختن و مايه بستن شكوفه، سرزمينهاى خود را حياتى تازه بخش، و فرشتگان نويسنده‌ى اخبار و آثار را شاهد و ناظر بر سقايت نافعى ساز از لطف خود كه مايه‌ى بخشندگيش برقرار، و فيض بارندگيش دامنه‌دار باشد:

(3) تند بارانى را كه از دسترفته است باز آرى، و هر آن نعمت را كه از مخزن كرمت آمدنى است بخوان احسانت برآرى، و در دسترس خلق خود بگذارى، و روزيها را به وسيله‌ى آن بيفزايى. از آسمان لطفت ابرى را چشم همى‌داريم كه انبوه و فشرده و بى‌خطر و باضرر و فراگيرنده و خروشنده باد، و بارانش خسته‌كننده و برقش فريب دهنده نباشد.

(4) خدايا ما را از بارانى فريادرس و قحط زدا و روياننده‌ى گل و گياه، خرمى بخش صحرا و چمن، سرسبز كننده‌ى دشت و دمن پهناور و دامنه‌دار و سرشار و سيراب ساز، كه به وسيله‌ى آن گياه بپاخاسته را از پژمردگى به خرمى باز آرى، و فيض آن را موميايى شكستگى گياهان شكسته قرار دهى.

(5) خدايا ما را چنان سقايت كن كه از بركت آن در تل و تپه‌ها به راه‌اندازى و چاه‌ها را پر آب سازى نهرها را روان كنى، و درختان را خلعت سبز بپوشانى، و نرخها را در همه‌ى شهرها ارزان نمايى و چهارپايان و خلايق را سرزنده سازى و روزيهاى پاكيزه را براى ما كامل گردانى و كشت و زرعمان را برويانى و پستانها را پرشير كنى و نيرويى بر نيروى ما بيفزايى.

(6) خدايا سايه‌ى آن را بر ما مسموم مساز، و سرديشرا بر ما شوم مگردان، و بارانش را بر ما عذاب قرار مده و آبش را در كام ما تلخ و شور مگردان.

(7) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و بركات آسمانها و زمين را روزى ما ساز. زيرا كه تو بر هر چيز كمال قدرت دارى.