دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا بگويم سپاس ترا چو دادى مرا بهره حسن قضا ز جان دور فرمودى از من بلا به صحت بدل داشتن ابتلى به رحمت چو كردى مرا شادمان مگردان نصيبم تو اى مهربان به چيزى كه هستم بدو دوستدار كند شوربختم به پايان كار وز آنى كه هستى به نفرت برى شود مايه‌ى شادى ديگرى

(2) گر اين تندرستى كه كردى عطا كند بعد از اينم به بد مبتلى خدايا پس افكنده را پيش دار مبادا كه محنت شود پايدار

(3) كه ناچيز باشد به گيتى همان كه ناپايدار است و كوته زمان نماند اگر در نظر بيشمار گذارا چو باشد نيايد بكار و گر چيز اندك بود جاودان همان اندكش مى‌شود بيكران خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود