دعای 16 ( دعا برای طلب عفو و بخشش از گناهان و عیوب ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) خدايا اى آنكه گنهكاران به رحمتش استغاثه مى‌جويند

(2) و اى كسى كه بى‌پناهان به احسانش پناه مى‌برند

(3) و اى آنكه خطاكاران از ترسش ملتهب مى‌شوند،

(4) اى مونس هر وحشت زده‌ى غريب و اى گشايش دهنده‌ى هر گرفتار دل غمين و اى فريادرس هر خوار شده‌ى تنها و اى بازوى هر نيازمند رانده شده‌

(5) تو هستى كه رحمت و علمت بر همه چيز احاطه دارد

(6) و تو هستى كه بر هر يك از مخلوقاتت سهمى از نعمت‌هايت در نظر گرفته‌اى‌

(7) و تو هستى كه عفوش از عقابش برتر است‌

(8) و تو هستى كه رحمتش بر غضبش سبقت مى‌گيرد

(9) و تو هستى كه عطايش بيشتر از منعش مى‌باشد

(10) و تو هستى كه تمامى مخلوقاتش در دست اويند

(11) و تويى كه در برابر نعمت‌هايت توقع پاداش ندارى‌

(12) و تويى كه در كيفر دادن اهل معصيت افراط نمى‌كنى‌

(13) و من اى خداى من آن بنده‌ى توام كه بدو فرمان به دعا كردن دادى. و گفت: اجابت كردم دعوتت را اينك منم اى پروردگارم در اختيار تو

(14) و منم آنكه پشتش را لغزشها شكسته و منم آنكه عمرش را در گناهان نابود كرده و منم كه به خاطر نادانى‌هايش ترا معصيت كرده در حالى كه تو سزاوار معصيت نبودى،

(15) آيا اى خداى من آنكه ترا مى‌خواند بدو رحمت مى‌فرستى تا در خواندنت تلاش كنم؟ و آيا هر كه به درگاهت اشك ريزد او را مى‌بخشى تا در اشك ريختن و تضرع شتاب كنم؟ و آيا تو درمى‌گذرى از كسى كه خاضعانه صورت بر خاك مى‌سايد؟ و آيا بى‌نياز مى‌كنى آن را كه در فقر و ندارى به تو توكل مى‌جويد.

(16) خداى من آنكه جز تو بخشنده‌اى سراغ ندارد نوميدش مكن و آنكه جز به وجود تو بى‌نياز نمى‌شود خوارش مفرما.

(17) خداى من بر محمد و آل او درود فرست و از من رو متاب در حالى كه رو به تو آورده‌ام و مرا از مراحمت محروم مكن در حالى كه به سويت متمايلم و اينك كه به درگاهت ايستاده‌ام مرا از در خانه‌ات مران.

(18) تويى كه ذات خويش را به رحمت و گذشت توصيف فرموده‌اى پس بر محمد و آل او درود فرست و بر من رحم كن و تويى كه خود را بخشنده ناميده‌اى پس از من درگذر.

(19) خداى من مى‌بينى اشك‌هايم را از خوفت روان و دلم از خشيت تو در التهاب و اندامم از بزرگى و جلالت لرزان است.

(20) و همه به خاطر شرمندگى‌ام از زشتى اعمالم مى‌باشد و به همين جهت آهنگ صدايم در هنگام تضرع و زارى به درگاهت گرفته و زبانم در هنگام مناجات با تو ناتوان شده است.

(21) خداى من حمد تراست كه چه بسيار لغزشهايم را پوشاندى و آبرويم را نبردى و چه فراوان لغزشهايم را پنهان كردى و ميان ديگران، مشهورم نكردى و چه گناهانى كه بدانها آلوده شدم ولى تو حرمتم را نشكستى. و طوق زشتى آن گناهان را بر گردنم نينداختى و ناپسندى آن لغزشها را از ديد همسايگانم كه در جستجوى عيبجويى من بودند و نيز از چشم حسودان كه نسبت به نعمت‌هايم حسد مى‌ورزيدند مخفى داشتى.

(22) با اينهمه لطف كه از جانب تو به من رسيد از دنبال كردن زشتى‌ها دست برنداشتم !!

(23) اى خداى من چه كسى از من در راه رشد و تعالى خويش نادانتر است؟ و چه كسى از من در بهره‌مند شدن از معنويات غافلتر مى‌باشد؟ و چه كسى از من از اصلاح خويش دورتر است در حالى كه روزى را كه برايم قرار داده‌اى و مرا از گناه در آن نهى فرمودى، به معصيت تمام كردم و چه كسى از من فرورونده‌تر در باطل و در انجام كارهاى زشت جدى‌تر است. خدايا وقتى سر دو راهى دعوت تو و دعوت شيطان قرار مى‌گيرم دعوت شيطان را مى‌پذيرم البته نه از روى نابينايى و يا از روى فراموشى!

(24) و من هم اينك يقين دارم كه پايان و نتيجه قبول دعوت تو بهشت است و ثمره پذيرفتن دعوت شيطان آتش و دوزخ است. خدايا تو منزهى!!

(25) الها چه شگفت‌آور است آنچه را كه درباره‌ى خود اعتراف مى‌كنم و كارهاى مخفى خويش را فاش مى‌سازم.

(26) و از اين عجيب‌تر بردبارى تو درباره‌ى من و تاخير عقوبت تو نسبت به من است و اين نه به خاطر گرامى بودن من نزد توست بلكه به خاطر تحمل و مداراى تو و فضلى است كه از جانب تو شامل حالم شده تا شايد وسيله‌اى شود از گناه خشم‌آورت دست بكشم. زيرا كه عفوت نزد من از عقوبتت محبوبتر است.

(27) بلكه خداى من اين منم كه بيشترين گناهان را مرتكب شده و بدترين آثار را از خود بجاى گذاشته و داراى شنيع‌ترين اعمال است و از همه بيشتر در باطل فرورفته و بيدراى‌ام هنگام طاعت تو سست‌تر و آگاهى و مراقبتم به ترساندن تو از عذاب كمتر از آن است كه بديهايم را برايت شمارش كنم و يا بر يادآورى گناهانم توانا باشم.

(28) و اگر خود را با اين حرفها سرزنش مى‌كنم به خاطر طمعى است كه در رافت تو دارم و اصلاح وضع گنهكاران بدان ارتباط دارد و به خاطر اميد به رحمت آنچنانى توست كه رهايى خطاكاران بدان وابسته است.

(29) خدايا اين گردن من است كه گناهان آن را باريك كرده پس بر محمد و آل او درود فرست و به عفو خود آن را آزاد كن و اين پشت من است كه بار لغزشها بر آن سنگينى مى‌كند پس بر محمد و آل او درود فرست و با لطف و كرمت آن را سبك كن.

(30) خدايا اگر آن قدر گريه كنم كه پلك‌هاى چشمانم بيفتد و به صداى بلند ناله كنم تا آوازم قطع شود و آن قدر بايستم تا اينكه پاهايم ورم كند و برايت ركوع كنم تا استخوان پشتم بشكند و ترا سجده كنم تا چشمانم گود شود و همه عمر خاك زمين بخورم و آب آلوده بياشامم و در اين بين آنقدر ذكرت را بگويم كه زبانم از كار بيفتد و از شرمندگى سرم را بلند نكنم و به آسمان ننگرم با اين حالات سزاوار از بين بردن گناهى از گناهانم نمى‌باشم.

(31) پروردگارا اگر مرا ببخشى زمانى كه استحقاق عفوت را پيدا كنم نه براى آن است كه من سزاوار چنين لطفى هستم بلكه پاداش من در اولين بار مخالفت با دستوراتت آتش جهنم بوده و اگر عذابم كنى در حقم ظلم نكرده‌اى.

(32) خدايا تو بودى كه با پرده‌پوشى‌ات لغزشهايم را پوشاندى و رسوايم نكردى و با بخشش خود با من خوشرفتارى نمودى و در كيفر دادنم شتاب نكردى و درباره من بردبارى نمودى و نعمت‌هايت را تغيير ندادى و احسانت را به غم و اندوه تيره نساختى. پس بر بسيارى تضرع و زارى‌ام و شدت بيچارگى‌ام و بدى جايگاهم رحم كن.

(33) الها بر محمد و آل او درود فرست و از گناهان مرا حفظ كن و به بندگى موفقم بدار و نيكى بازگشت از گناه را روزى‌ام كن. خدايا به وسيله توبه پاكيزه‌ام نما و به خود نگهدارى از گناه يارى‌ام فرما و به توسط عافيت اصلاحم كن و حلاوت عفوت را به من بچشان و مرا جزء آزادشدگان از طريق عفو و رحمتت قرار ده و برايم بنويس كه از غضب در امان هستم. و مرا در همين دنيا و نه در آخرت چنين بشارتى عنايت فرما، بشارتى كه علايم آن را ببينم و بتوانم براى ديگران بيان كنم.

(34) و اين براى تو با وسعت رحمتت سخت نيست و ترا در توانايى‌ات به زحمت نمى‌اندازد و در برابر الطاف فراوانت كه آيات قرآن بر آن دلالت دارد ترا سنگينى نمى‌كند زيرا تو آنچه را بخواهى انجام مى‌دهى و بر آنچه اراده مى‌كنى حكم مى‌فرمايى و تو بر همه چيز قادر خواهى بود.