دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا شكر و سپاس تو را بر آن چه كه براى سلامتى بدن من به وجود آوردى. سپاس و ستايش تو را بر آن نيروهائى كه در جسم من پديد آوردى و نمى‌دانم آنها چگونه و چه مقدار هستند.

(2) پروردگارا كدام حالتى سزاوارتر شكر است. كدام وقت بهتر براى سپاسگزارى است.

(3) آيا وقت صحت كه از روزها و نعمتهاى تو بهره‌گوارائى مى‌گرفتم و از آن نشاط و انبساط مى‌يافتم و به سبب تقويت خشنودى تو را (در خدمت خلق) به دست مى‌آورم (با آن كه قوه و نيرو را تو عنايت مى‌كردى تا توفيق بر اطاعت يابم)

(4) يا وقتى كه بيمارى عارض مى‌شد و از نعمتهاى رايگان تو محروم مى‌شدم، اما توجه به نعمت تو بيشتر خاطر مرا جلب مى‌كرد، اين مرضى و كسالتى براى سبكبار كردن من بود از آن چه كه پشت مرا خميده و لغزشهائى كه بار مرا سنگين كرده و مرا شرمنده ساخته بود. مرضهاى عارضه براى پاك كردن گناهان و تخطياتى بود كه از بديها مرا در تاريكى و وبال فرو برده بود مرض و بيمارى متنبهى بود براى فرا گرفتن توبه و تذكرى بود براى محو كردن گناهان كه در وفور نعمت دست داد.

(5) در اثناى مرض آن چه فرشتگان نويسنده اعمال براى من نوشتند و نيكوئى‌هائى كه در حساب من گذاشتند انديشه و فكر به آن راه نداشت و زبان قادر بر بيان آن نبود و نه من و نه اعضاى من استحقاق آن را نداشتيم بلكه فضيلت و رحمت و رافت تو آميخته به كرامت و احسان اين حسنات را به حساب من گذاشت‌

(6) خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد (ص). الهى مرا دوستدار آن چه سبب رضاى تو مى‌باشد بگردان و آسان كن براى من آن چه فرود آورده‌اى از حلال و طيبات و مرا پاك گردان از پليدى و پستى محو كن از من آن چه كه مرتكب شده‌ام و رضاى تو در آن نبود مرا فيروزى ده به شيرينى عافيت و بچشان گوارايى سلامت را خدايا تو مرا از عيب و علت بيرون آور و به سوى عفو خود راهنمائى فرما و به گذشت خود بشارت ده خدايا مرا از اندوه و درد خودم خلاصى بخش و به راحت و سلامتى خود برسان اين شدت درد مرا رنج مى‌دهد

(7) لذا به شادمانى و تفضل و احسان دامنه‌دار خود منت بر من نه اى بخشنده كريم اى صاحب جلال و اكرام. اى لطف عميم تو خطا پوش همه وى حلقه بندگيت در گوش همه بردار خدايا ز كرم بار گناه در روز فرو ماندگى از دوش همه‌