دعای 15 ( دعا برای بیماری و اندوه و بلا و مریضی ) ترجمه جواد فاضل

(1) خداوندا! تا روزى كه با سلامت مقرون بودم تو را سپاس و ستايش مى‌گفتم و هم اكنون كه قرين رنج و درد هستم باز هم ستايش و سپاس من ويژه‌ى تو باشد.

(2) و من ندانم اى پروردگار من كه اين دو حالت كداميك بيشتر موجب حمد و شكر توست و در كدام هنگام شايسته‌تر باشد كه به درگاه تو بيشتر سپاس بگذارم.

(3) آيا در آن وقت كه تن سالم و روح شاداب دارم و از نعمتهاى گوناگون تو لذت مى‌برم و مواهب عليه تو بر من گواراست،

(4) يا در اين وقت كه رنج بيمارى از سنگينى گناهان من مى‌كاهد و بال و پر روح مرا در پرواز سبكتر و آزادتر مى‌گذارد. خداى من! به روزگار صحت و تندرستى نعماى بى‌شمار تو بر من ارزانى بود و نشاط اندام من مرا در عبادت و اطاعت تو چالاكتر مى‌داشت. نشاطى داشتم كه به نماز برخيزم و نيروئى داشتم كه لب به روزه ببندم و پيداست كه اين مواهب و عطايا سزاوار شكر بى‌شمار باشد. و همچنان در روزگار بيمارى كه درد و رنج آن كفاره‌ى معاصى من و گشاينده‌ى درهاى توبه و انابت به روى من است باز هم شكر نعمت و سپاس مرحمت تو بر من واجب باشد. پروردگارا! در اين هنگام كه درد مى‌كشم نشاط و شادابى شگرفى در جان خويش ادراك مى‌كنم. ادراك مى‌كنم كه دامنم از آلايش گناهان تطهير مى‌شود و قلب من به توبه و انابت تنبيه مى‌گيرد. به ياد ايام صحت و سلامت خود مى‌افتم و نعماى قديم تو را به خاطر مى‌آورم و قدر نعماى تو را بيش از پيش مى‌شناسم.

(5) خداى من! چگونه بر رنج بيمارى صبر نكنم و در برابر اين بلا كه بر من فرستاده‌اى سپاس نگذارم. زيرا مى‌دانم كه هر چه محنت مرض پيكرم را بيازارد فرشتگان نامه‌نويس من در كارنامه‌ى من مكرمت و منقبت نويسند و بى‌آنكه بنده‌ى تو طاعتى به جاى آورد براى وى ثواب طاعت مقرر دارند. فضل و انعام تو چنين اقتضا كند و احسان تو مرا كه بر بستر بيمارى افتاده‌ام و از طاعت و عبادت باز مانده‌ام شايسته‌ى ثواب و پاداش شمارد.

(6) خداوندا! به روح نازنين محمد و آل محمد رحمت فرست و آنچه را كه با رضاى تو مقرون است در چشم و دلم محبوب بنماى، و رنج اين بليت را كه به جان من فرو افكنده‌اى بر من آسان‌ فرماى. مرا از آلايش اين معصيتها و لغزشها پاك گردان و لكه‌هائى را كه در گذشته بر جامه‌ى جان خويش گذاشته‌ام بزداى. پروردگارا! در اين هنگام كه كامم از زهر بيمارى تلخ است شربت بهبودى و عافيت را به من بچشان تا كامم شيرين گردد و اين آتش را كه در عروق و شرائين من ميدود افسرده و آرام ساز و چنان كن كه نعمت صحت و مژده‌ى عفو و بخشايش تو يكجا نصيب من گردد و همچنانكه از نكبت بيمارى برمى‌خيزم بر من جامه‌ى عفو و عافيت بپوشان. مرا از غم و محنت به آغوش خرسندى و شعف بينداز و مقدر فرماى كه بيمارى من به صحت، و درماندگى من به رهائى و شدت من به فرج و رنج من به آسايش عوض شوند،

(7) آن توئى كه بى‌مزد و منت رحمت و مرحمت همى بخشى و دور از توقع و تمنا نعمت همى فرستى. اى وهاب كريم، اى ذوالجلال والا كرام، اى ارحم الراحمين، تو را در همه وقت و همه حال سپاس و ستايش گزارم.