دعای 14 ( دعا برای ستم و ستمدیده و مظلوم ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای

(1) اى خدائى كه سرگذشت حال پريشان ستمديدگان (زير سرپنجه ظلم و بيداد ستمگران) بر تو پنهان نيست‌

(2) و اى خدائى كه داستان آنها (و آه و ناله آن بيچارگان) به شهادت گواهان نزد تو نيازمند نيست‌

(3) و اى خدائى كه يارى او (و داد رسيش) به مظلومان نزديك است (و زود به فريادشان مى‌رسد)

(4) و اى خدائى كه ظالمان را هرگز يارى نمى‌كند (و نصرت و رحمتش از آنها دور است)

(5) تو اى خداى من بر ستمها و هتك حرمتهائى كه از فلان ظالم و فلان ستمگر به من رسيده كاملا آگاهى با آنكه تو امت را از ظلم با اهل‌بيت رسول منع شديد و نهى اكيد فرمودى آنان از روى سركشى و طغيان در نعمتت و غرور و غفلت (از منع و انتقامت) ستمها كردند

(6) پروردگارا پس تو بر محمد و آلش درود فرست و ظالم بدكيش و دشمن بدخواه مرا از ظلم و بيداد بر من به قدرت و نيروى قاهرت باز دار و به روى من تيغ ستمش را كند (و بازوى قهرش را ناتوان) ساز و او را به امور مربوط به خودش مشغول دار و از نيت سوء يا از عداوت با من عاجز و ناتوان گردان

(7) پروردگارا و درود فرست بر محمد و آل پاكش و ظلم در حق مرا براى آن ظالم روا و ميسر مگردان بلكه يارى و اعانت مرا بر او در نظرش نيكو ساز و مرا از آنگونه افعال زشت ظالمانه او معصوم و محفوظ دار (يعنى مرا از ظلم و ستم به خلق منزه دار)

(8) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا بر آن دشمن يارى فرما چنانكه (هميشه بر او غالب و منصور باشم و) هم اكنون يارى تو درد درونى كينه و غضبم را شفا بخشد و خشمم را كاملا فرو نشاند

(9) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل اطهارش و در عوض ظلم و جورى كه آن دشمن با من كند تو عفو و بخششت را شامل حالم گردان و در مقابل اذيت و بديهايش تو رحمت و لطفت را عطا فرما (تا از رنج و غم و آزار دشمن به لطف و كرم و احسان تو عوض و بدل يابم و شاد خاطر باشم) زيرا هر مكروه و رنج و المى در عالم (اگر لطف تو شامل حال ما باشد) دون خشم و قهرت آن رنج و ستم بسى بى‌قدر و ناچيز و تحملش سهل و آسانست و هر بلا و مصيبتى جز قهر و غضب تو وجود و عدمش يكسانست (يعنى اگر ما را لطفت شامل و از قهرت ايمنى حاصل باشد همه سختيها و بلا و مصيبتها بر ما وجود و عدمش يكسان است تنها تو با ما لطف كن و قهر مكن كه لطف و قهر خلق هر دو يكى است)

(10) پروردگارا پس چنانكه ظلم كشيدن را مكروه و ناپسند ما گردانيدى ما را هم از ظلم و ستم به خلق حفظ كن (كه هرگز قصد ظلم و آزار كس نكنيم).

(11) خدايا من به جز تو به هيچكس از حالم شكايت نمى‌كنم و از هيچ حاكمى غير تو ( در دفع ظلم از خود) يارى نمى‌طلبم حاشا كه با وجود تو (خداى مهربان با لطف و عدل و احسان و با قدرت كامل و علم به حال بندگان) رو به غير تو آرم (و از غير تو يارى خواهم) پس تو اى پروردگار من درود فرست بر محمد و آل پاكش و دعاى مرا از كرم به مقام اجابت رسان و شكوه‌ام را (از جور ظالم) به رفع آن مقرون ساز (و غم و رنجم را از ظلم او برطرف گردان و به شادى مبدل ساز)

(12) اى خداى من و مرا مبتلا به ياس و نااميدى از كيفر آن ظالم و انتقام و دادخواهى خود از او مگردان و آن ظالم را هم مبتلا به ايمنى از كيفر خود مساز تا بر ظلم و ستم مصر و متجرى بر من شود (يعنى اى خدا كيفر آن ظالم را آن قدر به تاخير مى‌نداز كه من از انتقامت از او در دنيا در ايام حياتم نااميد شوم و او هم از كيفر و انتقام تو ايمن گردد و بر ظلم و جور من ادامه دهد و من از صبر و تحمل آن ناتوان شوم بلكه زودتر از او انتقام بكش تا مرا از رفع ظلم او شاد سازى و او را توبه دهى و از عصيان و ظلم بر من برهانى و موفق به ترك ظلم گردانى) و به آن بيدادگر به زودى كيفر ظلمى كه وعده به ظالمان دادى به او بفهمان (تا به آن كيفر متنبه شود و از ظلم و ستم پشيمان گردد) و بر من هم (كرم كن و) وعده‌اى كه براى اجابت دعاى مظلومان مضطر داده‌اى آن وعده را انجاز فرما.

(13) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا موفق بدار كه آنچه در قضا (و قدر) خود از سود و زيان بر من مقدر فرموده‌اى (به جان و دل) بپذيرم و به هر چه تو از نفع و ضرر (كه هر دو خير و صلاح من است) بر من حكم و تقدير كردى مرا به آن راضى و خشنود ساز (يعنى خدايا هر چه در عالم تقدير بر من مقدر فرموده‌اى چه در ظاهر نفع و سود من باشد يا زيان و ضرر به حقيقت هر دو خير و حكمت و مصلحت است مرا در آن تقدير مقام رضا و تسليم عطا كن و از چون و چرا منزه فرما كه عاليتر از مقام رضا و تسليم در پيشگاه حضرتت مقامى نيست) و مرا به طريقه‌ى نيكوتر و محكم اساس‌ترين آئين (كه طريقه رسول ختمى مرتبت است) هدايت فرما و به كارى مشغولم بدار كه آن كار سالم و صالحترين كار (براى دنيا و آخرت من) است.

(14) و باز پروردگارا اگر خير و صلاح حال من (بنده ضعيف) نزد تو (مولاى كريم) آن است كه دادخواهى من مظلوم را از آن دشمن ظالم به تاخير افكنى و انتقام آن بيدادگر را به روز (قيامت) كه روز فصل خصومتهاى جميع خلايق است موكول سازى پس درود بر محمد و آل پاكش فرست و مرا (در مقابل ظلم آن دشمن) نيت و عزم صادق و صبر دائم (و موفق و) مويد گردان‌

(15) و مرا (به كرمت) از ميل و رغبت به اعمال زشت (و شر و فساد و تبه‌كارى شهوت و غضب) و از جزع و بى‌صبرى مردم حريص (دنيا) در پناه خود محفوظ دار و اجر و ثوابى كه تو براى من (در مقابل صبر بر ظلم دشمن) ذخيره عالم آخرتم فرموده‌اى و آنچه از كيفر و عقابت براى آن ظالم مهيا ساخته‌اى همه را دايم عينا در خاطرم متمثل ساز (تا تحمل آن ظلم بر من آسان شود) و اين تذكر (ثواب مظلوم و عقاب ظالم) را سبب گردان كه من قانع و راضى باشم به آنچه (در عالم تقديرت) بر من مقدر فرموده‌اى و وثوق و اطمينان خاطر يابم به (خير و صلاح بودن) آنچه بر من اختيار كرده‌اى.

(16) «مترجم ترجمه‌اى براى اين فراز ندارد»