مرگ و فرصت ها، ص: 55
قرآن، يا امت های قبلی، تورات، انجيل و زبور و صحف، چهره هايی با عقل كامل، عقل و چشم باز، شما ديگر چه عذری داريد كه در طريق گمراهی قدم برمی داريد؟
چند آيه در قرآن مجيد است كه مربوط به قيامت است. خدا به تمام گمراهان در قيامت می گويد: اينجا جای عذرخواهی و بهانه نيست. چون هر عذری بياوريد، دروغ است، بنابراين از اول راه عذرتراشی را می گيرد، می گويد:
«لا تَعْتَذِرُوا قَدْ كَفَرْتُمْ بَعْدَ إِيمانِكُمْ» «1»
عذری نياوريد، چون هر عذری بياوريد، من به شما ثابت می كنم كه دروغ می گوييد. تمام امكانات لازم برای حركت در راه هدايت برای شما بود، بنابراين بهانه نياوريد.
تبيين راه شكر و كفر توسط خدا
در آيه ديگر می فرمايد:
«إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً» «2»
ما راه را نشان داديم، يعنی كار ما تمام و نسخه ما كامل است، چون به لفظ ماضی می گويد، نمی گويد: بعد هدايت می كنم، بلكه می گويد: «هَدَيْناهُ» چراغ هدايت من از همان زمان شروع زندگی شما انسان ها روشن بوده، چون وقتی آدم و حوا عليهما السلام را می خواستم روی زمين قرار بدهم و حتی به ابليس خطاب كردم: من نخواستم كه حتی دشمنم به جهنم برود، فقط او را از بارگاه ربوبی خودم بيرون كردم، اما به او و آن زن و شوهر گفتم: «قُلْنَا اهْبِطُوا» «اهْبِطُوا» جمع است، از سه به بالا را شامل می شود:
«قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمِيعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدیً فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» «3»
______________________________ (1)- توبه (9): 66؛ « [بگو: نسبت به اعمال و گفتارتان ] عذرخواهی نكنيد كه [عذرخواهی شما را پايه واساسی نيست ] يقيناً شما پس از ايمانتان كافر شديد.»
(2)- انسان (76): 3؛ «ما راه را به او نشان داديم يا سپاس گزار خواهد بود يا ناسپاس.»
(3)- بقره (2): 38؛ «گفتيم: همگی از آن [مرتبه و مقام ] فرود آييد؛ چنانچه از سوی من هدايتی برای شما آمد، پس كسانی كه از هدايتم پيروی كنند نه ترسی بر آنان است و نه اندوهگين شوند.»
