مرگ و فرصت ها، ص: 292

من از او بهتر هستم، پس تو بيخود به من گفتی كه به اين خاك سجده كن، خدای متعال در جوابش فرمود:

«قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ* وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلی يَوْمِ الدِّينِ» «1»

اينجا آغاز درگيری است. ببينيم اين درگيری به كجا كشيد؟

گفتم: از اين پيشگاه با عظمت من بيرون برو. ای موجودی كه سزاوار سرزنش، ذلّت، تبعيد و لعنت من هستی. لعنت يعنی چه؟ كلمه لعنت در قرآن يعنی چون خدا می دانست كه اين موجود متكبر سجده نمی كند، به او گفت: برو و تا روز قيامت اين تكبر تو در برابر امر من، هر چه كه در رحمت دارم، به روی تو قفل ابدی زدم. اين ضرر گناه است.

تصميم ابليس بر اغوای انسان

ابليس عصبانی شد و گفت: مرا با لعنت خود بيرون می كنی؟ من می روم، اما:

«فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ* إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ» «2»

سر راه دين تو می نشينم، و به عزّت جلال تو قسم كه هر چه مرد و زن خلق كنی، از صراط مستقيم بيرون می اندازم، تا آنها نيز مانند من رجيم و لايق لعنت شوند.

ببينيد كه لجبازی سر از كجا در آورد؟ گفت: همه مرد و زن را گمراه می كنم كسانی كه در صراط خدا هستند، از راه راست بيرونشان می آورم. خدا به او گفت:

«لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ» «3»

من نيز در قيامت تو و هركسی كه به تو اقتدا كرده باشد، به جهنم می برم.

من به بشر عقل می دهم، صد و بيست و چهار هزار پيامبر صلی الله عليه و آله، قرآن، دوازده امام عليه السلام ماه رمضان و عالم ربانی می فرستم، اگر تو اين ها را از راه مستقيم بيرون ببری، هر كس با بودن اينها از جاده من بيرون رود، در قيامت، جهنم را از تو و آنها پر

______________________________
(1)- ص (38): 77- 78؛ « [خدا] گفت: از آن [جايگاه ] بيرون رو كه بی ترديد تو رانده شده ای؛* و حتماً لعنت من تا روز قيامت بر تو باد.»

(2)- ص (38): 82- 83؛ «گفت: به عزتت سوگند همه آنان را گمراه می كنم،* مگر بندگان خالص شده ات را.»

(3)- ص (38): 85؛ «كه بی ترديد دوزخ را از تو و آنان كه از تو پيروی كنند، از همگی پر خواهم كرد.»