مرگ و فرصت ها، ص: 278
بَقّال فرصت را غنيمت می داند و مرجع تقليد می شود، زن درباری، آسيه می شود، اما كسی كه فرصت به در خانه اش آمده، می گويد: ما هشت در بهشت را نمی خواهيم بازكنيم، اين ها تقلب و حيله است.
عصر عاشورا كه جنگ تمام شده بود، هر كس می آمد كه به او تسليت بگويد، می گفت: برادرم نفهمی كرد و به طرف حسين بن علی عليه السلام رفت، نمی خواهم به من تسليت بگوييد.
بيداری از خواب دنيايی با مرگ
چقدر اميرالمؤمنين عليه السلام در رابطه با اين افراد زيبا می فرمايد:
«الناس نيامٌ فاذا ماتوا انتبهوا» «1»
مردم در خواب سنگين هستند. وقتی كه از اين دنيا سفر می كنند، آنجا بيدار می شوند و می بينند كه حسين و يارانش كجا هستند و ابن زياد، يزيد و عمله هايش كجا هستند. در آن حال ديگر فرصتی نيست كه غنيمت بشمرند. جهنم و بهشت كه جای فرصت نيست. جای تمام فرصت ها در اين دنياست. «2» فرصت غنيمت دانستن شما و فرصت كشی آنها را خدا فقط می تواند ارزيابی كند كه چه چيز نصيب شما شده و چه چيزی از دست آنها رفته است. عذاب نصيب آنها و بهشت نصيب شما شد؛
«ان تجعلنی من عتقائك من النار» «3»
برات آزادی از عذاب. كارت ورود به رحمت خدا. اين فرصت را غنيمت دانستن است.
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته
______________________________ (1)- بحار الأنوار: 4/ 43، باب 5، حديث 18.
(2)- بحار الأنوار: 66/ 306، باب 37؛ «أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام قَالَ قَالَ النَّبِيُّ صلی الله عليه و آله إِنَّ خِيَارَكُمْ أُولُو النُّهَی قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ أُولُو النُّهَی قَالَ هُمْ أُولُو الْأَخْلَاقِ الْحَسَنَةِ وَ الْأَحْلَامِ الرَّزِينَةِ وَصَلَةُ الْأَرْحَامِ وَ الْبَرَرَةُ بِالْأُمَّهَاتِ وَ الآْبَاءِ وَ المتعاهدين [الْمُتَعَاهِدُونَ لِلْفُقَرَاءِ وَ الْجِيرَانِ وَ الْيَتَامَی وَ يُطْعِمُونَ الطَّعَامَ وَ يُفْشُونَ السَّلَامَ فِي الْعَالَمِ وَ يُصَلُّونَ وَ النَّاسُ نِيَامٌ غَافِلُونَ.»
المحجة البيضاء: 6/ 10؛ «قال يونس بن عبيد: مَا شَبَّهْتُ نَفْسِي وَ الدُّنْيَا إِلَّا كَرَجُلٍ نَامَ فَرَأَی فِي مَنَامِهِ مَا يَكْرَهُ وَ مَا يُحِبُّ فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذَا انْتَبَهَ وَ كَذَلِكَ سَائِرُ النَّاسِ نِيَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا فَإِذَا لَيْسَ بِأَيْدِيهِمْ شَيْ ءٌ مِمَّا رَكَنُوا إِلَيْهِ وَ فَرِحُوا بِهِ.»
(3)- الكافی: 2/ 629، باب النوادر، حديث 9.
