مرگ و فرصت ها، ص: 188

اين آيه ويژه پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله است.

«لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ» «1»

چه كسی می گويد كه اختصاص به انبيا و ائمه عليهم السلام دارد؟ اين درجات را برای شما قرار داده است؛ برای شما مؤمنين، برای هر كسی كه اهل ايمان است و هر كسی كه بخواهد، دوست داشته باشد و فقط علاقه به اهل بيت عليهم السلام داشته باشد.

علاقه ای كه محرّك انداختن شما در اين جاده است. جاده را برويد، تا اين گوهر درجات را به شما بدهند. شما بذر محبت بكاريد، بعد به خدا اميد ببنديد.

گناه نااميدی از رحمت خدا

شما با اميد صد در صد برويد، به درجات می رسيد، اگر كسی وارد اين جاده شود و حركت كند، نااميد باشد، خدا از اين نااميدی بدش می آيد و مهر كفر را بر آن می زند:

«وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكافِرُونَ» «2»

فقط كافران نااميدان از من هستند، چون دست آنها خالی است، ولی شما كه دست پر و مؤمن هستيد، روزه گير، نمازخوان هستيد و از گناه كناره گيری می كنيد.

شما كه در جاده داريد حركت می كنيد، نبايد نااميد باشيد.

گوهر گرانبهای يعقوب عليه السلام چهل سال بود كه گم شده بود و هيچ كس از آن خبر نداشت. اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايند: از كنعان، محل زندگی يعقوب عليه السلام تا مصر، با اسب بيست روز راه است، اين همه مسافر به مصر می رفت و می آمد، جنس می بردند و می خريدند، گاهی می رفتند و عزيز مصر را می ديدند، اما هيچ كس به نظرش نمی آمد كه اين عزيز مصر، گم شده يعقوب عليه السلام است.

______________________________
(1)- انفال (8): 4؛ «برای ايشان نزد پروردگارشان درجاتی بالا و آمرزش و رزق نيكو و فراوانی است.»

(2)- يوسف (12): 87؛ «و از رحمت خدا مأيوس نباشيد؛ زيرا جز مردم كافر از رحمت خدا مأيوس نمی شوند.»