فارسی
پنجشنبه 09 فروردين 1403 - الخميس 17 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حلال و حرام مالی، ص: 106

حلال خوری، ويژگی شيعه

در بسياری از روايات، حتی در «نهج البلاغه» نيز هست كه ائمه عليهم السلام اگر خبر مرگ مؤمنی را می شنيدند، يا به تشييع جنازه اش آمده و در دفن او شركت می نمودند، مردم منتظر بودند كه عكس العمل امام معصوم عليه السلام نسبت به اين ميت را بدانند و آن امام وقتی برای مردم از ميت تعريف می كردند، يكی از موارد تعريف اين بوده است كه او در زندگی به مال حلال قناعت می كرده است.

مثلًا بزرگواری را آوردند و بيرون شهر كوفه دفن كردند، اميرالمؤمنين نيز تا دفنش آمدند، وقتی روی قبر را پوشاندند، چند دقيقه بر سر قبر اين ميّت سخنرانی داشتند، فرمودند:

«يرحم الله خبّاب بن الأَرَت فلقد أسلم راغباً و هاجر طائعاً و قنع بالكفاف و رضی عن الله و عاش مجاهداً» «1» پنج خصلت را برای «خبّاب بن الأَرَت» بيان كردند؛ يكی اين بود كه ای مردم! اين بزرگواری كه در اين سنّ رحلت كرده است، من از زمانی كه در مكّه بودم او را می شناختم، با اين همه زير و بالايی كه روزگار پيدا كرد، از نظر مال، به مال حلال قناعت كرد.

حدود و ثغور حرام خوری

اسلام به چه مقدار به حرام رضايت می دهد؟ اسلام فقط به يك حرام مالی رضايت داده كه در قرآن آمده است، كه كسی واقعاً در حال مرگ است، هيچ غذايی پيدا نمی كند كه او را از مرگ نجات بدهد، تمام درها به روی او بسته است،

______________________________
(1)- نهج البلاغه: حكمت 43.




پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^