حلال و حرام مالی، ص: 454
گناهان پيامد تسويل برادران يوسف عليه السلام
اين تسويل نفس اين ها را به چند گناه وادار كرد؟ اول: گناه نفاق. خيلی برای ما سنگين است كه پسران پيغمبر عليه السلام عمل منافقانه انجام داده باشند، ولی خدا در قرآن می فرمايد: ده نفری نزد پدر آمدند، نشستند و گردن كج كردند و گفتند:
«أَرْسِلْهُ مَعَنا غَداً يَرْتَعْ وَ يَلْعَبْ» «1»
چرا حضرت يوسف عليه السلام را هر روز نزد خود در خانه نگه می داری؟ او را با ما روانه صحرا كن تا در مرغزارها قدم بزند و بازی كند. ولی در اين مسأله نظر ديگری داشتند و آن نظر خود را در پنهان با همديگر مطرح كرده بودند:
«اقْتُلُوا يُوسُفَ» «2»
«وَ أَلْقُوهُ فِي غَيابَتِ الْجُبِّ» «3»
اصل تصميم اين بود كه حضرت يوسف عليه السلام را بكشيد و يا در چاهی كه عمق دار و تاريك است بياندازيد.
اين تصميم قطعی آنها بوده است، اما به پدر می گويند: او را با ما بفرست تا در مرغزارها قدم بزند و بازی كند. اين گناه اول آنها بوده است.
گناه دوم: بدون علّت، با مكر و حيله، جگرگوشه پدر را از او جدا كنند و چهل سال داغِ فراقِ بسيار سنگينی را بر قلب پدر خود تحميل كنند.
گناه سوم: به پدر به دروغ گفتند: او را با ما به بازی و قدم زدن در مرغزارها
______________________________ (1)- يوسف (12): 12؛ «او را با ما روانه كن تا [در دشت و صحرا] بگردد و بازی كند.»
(2)- يوسف (12): 9؛ « [يكی گفت:] يوسف را بكشيد.»
(3)- يوسف (12): 10؛ «وی را در مخفی گاه آن چاه اندازيد.»
