فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حلال و حرام مالی، ص: 447

است و آيه ديگر در سوره مباركه طه.

قرآن مجيد می فرمايد:

يكی از حالات خطرناكی كه برای باطن به وجود می آيد، حال «تسويل» است.

تسويل يعنی انحراف خطرناكی كه در نفس پيش می آيد كه باعث می شود تا نفس، زشتی ها را در نظر انسان زيبا جلوه دهد و ارتكاب زشتی ها برای او آسان شود؛ چون اگر كسی در حال توجه و بيداری باشد، زشتی را مانند عذاب الهی و سبب نفرت پروردگار می بيند. آن وقت برای او خيلی سخت است كه مرتكب زشتی شود.

پاكی نفس پاك ترين پاكان

اميرالمؤمنين علی عليه السلام می فرمايند: «1» اگر هفت فلك را با آن چه كه زير اين هفت آسمان هست- كه تا كنون كسی خبر دقيقی از اين كه زير اين هفت آسمان چيست، نداده است، ولی سرمايه ای غيرقابل شمردن و ارزيابی است- را به من بدهند، بگويند: اين ها ملك تو باشد و شريكی نيز نداری، در عوض برو از مورچه ای كه پوست جو به دهان گرفته، اين پوست جو را بگير كه ديگر اين مورچه به اين پوست جو نرسد، والله من اين كار را نمی كنم.

اين سطح بيداری اوليای خدا نسبت به زشتی ها است.

اما اين همه زشتی در محيط می بينيد كه بعضی از مردم راحت مرتكب می شوند. محرم و نامحرمی را طبق قرآن رعايت نمی كنند، حرام ها، معاصی و گناهان را ترك نمی كنند، چون كه نفس آنان دچار بيماری تسويل است. زشتی ها

______________________________
(1)- نهج البلاغه: خطبه 215؛ «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا عَلَی أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ وَ إِنَّ دُنْيَاكُمْ عِنْدِي لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَةٍ فِي فَمِ جَرَادَةٍ تَقْضَمُهَا مَا لِعَلِيٍّ وَ لِنَعِيمٍ يَفْنَی وَ لَذَّةٍ لَاتَبْقَی نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ سُبَاتِ الْعَقْلِ وَ قُبْحِ الزَّلَلِ وَ بِهِ نَسْتَعِينُ.»







گزارش خطا  

^