حلال و حرام مالی، ص: 397

آن خدايی كه زمين را پهن كرد و گسترانيد.

«وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها» «1»

قسم به خود نفس و به خدايی كه آن را آفريد.

رزق پاك و ناپاك نفس

ملاحظه كرديد كه هشت سوگند به موجودات عالم و طبيعت است و سه بار نيز به وجود مقدس خودش سوگند خورده است. بعد از اين يازده سوگند می فرمايد:

برای نفس دو رزق، طعام و غذا هست؛ اول: غذای حلالِ پاك. دوم: طعام نجس و ناپاك.

كار دستگاه هستی، كسی بخواهد يا نخواهد، ساختن حلال است. كار ناپاك و حرام تخريب است، كسی بخواهد يا نخواهد و هيچ كسی در اين عالم جلوی ساختن حلال و تخريب حرام را نمی تواند بگيرد.

غذای حلال با آن ظرفی كه خدا برايش آن غذا را ساخته، تناسب صد در صد دارد و حرام با آن ظرف صد در صد بيگانگی دارد.

اگر پروردگار عالم برنامه هايی را به عنوان حرام مطرح می كند كه اين حرام ها را به بدن نخورانيد؛ چون صد در صد با بدن شما بيگانه است. وقتی بيگانه وارد بدن شود، تخريب ايجاد می كند. لازم نيست تخريبش فقط تخريب ظاهری باشد، بلكه بدتر از تخريب ظاهری، تخريب باطنی و معنوی است.

اثرات ظاهری رزق ناپاك

خيلی از موادی كه در دنيا می خوريد، تخريب ظاهری نيز ايجاد می كند.

______________________________
(1)- شمس (91): 7؛ «و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود.»