حلال و حرام مالی، ص: 275

كيفيت اقتدا، پيروی و شيعه بودن حضرت ابراهيم عليه السلام به گونه ای بوده كه لياقت پيدا كرد تا خودش تا قيامت، امام مردم شود.

مسأله اصلی در اين كلمه شيعه است. حضرت ابراهيم عليه السلام چه شد كه مقتدا مردم شد؟ از طريق شيعه شدن و اقتدا كردن به حضرت نوح عليه السلام.

رد اتهام ساختگی بودن شيعه

بنابراين كلمه شيعه كه در قرآن مجيد نيز آمده است، لفظ اختراعی ما نيست، كه به ما تهمت می زنند كه اين فرقه شيعه ساختگی است، ساخت كيست؟ اگر هم ساختگی باشد، ساخت قرآن و پروردگار است. همان طور كه خداوند متعال از حضرت ابراهيم عليه السلام به عنوان شيعه حضرت نوح عليه السلام ياد كرده است، بنا به روايات شيعه و سنّی پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله كلمه شيعه را درباره اقتدا كنندگان و مأمومين اميرالمؤمنين عليه السلام به كار گرفتند:

«ان عليا و شيعته هم الفائزون» «1» چه كسی ساخته است؟ قرآن. شما خيلی خبر نداريد كه كنار اين مسأله، چه تهمت های عجيبی به شيعه زدند. كاش شما برادران و خواهران حوصله داشتيد، يك دور كامل كتاب های علامه عسگری را می خريديد و می خوانديد، تا هم فرهنگ خود را می شناختيد و هم استواری تشيّع را می ديديد و هم جنايات عجيب و غريبی كه از طريق تهمت و دروغ به شيعه زده شده است، مطلع می شديد.

در كتاب های اهل تسنن، درياوار به ما تهمت زده اند كه شيعه ساخت فكر و طرح فرد يهودی به نام «عبدالله بن سبأ» «2» است و او شيعه را پايه گذاری كرده

______________________________
(1)- الارشاد: 1/ 41؛ تاريخ مدينة دمشق: 42/ 333.

(2)- فرهنگ فارسی معين، اعلام: 5/ 1147؛ «عبد الله ابن سبا؛ موسس غلات شيعه از يهوديان يمن و مخالفان جدی عثمان و مبلغ خلافت و امامت و وصايت علی عليه السلام دربلاد اسلامی بوده است. وی مدتی دربصره وچندی دركوفه مشغول تبليغ بود وسپس به مصر رفت. مهمترين اصول تعاليم وی وصايت و رجعت بود و دراين موضوع اخير نخست به رجعت علی قايل گرديد. و چون حضرت علی به شهادت رسيد و خبربه عبد الله رسيد گفت اگرهزار بار خبر قتل اورا بياورند باور نمی دارم و او نمی ميرد. تاآنگاه كه جهان را پراز عدل و داد كند.»

رجال الكشي: 106- 108، عبد الله بن سبإ؛ «عبد اللَّه بن سنان از پدر خود از حضرت باقر عليه السلام نقل كرد كه عبد اللَّه بن سبا مدعی نبوت بود و می گفت: امير المؤمنين عليه السلام خدااست (خدا منزه است) اين سخن به امير المؤمنين عليه السلام رسيد او را خواست درباره اعتقادش سؤال كرد اعتراف نمود و گفت: تو همان خدائی و مدعی شد كه به دلم چنين افتاده كه تو خدائی و من پيامبر. اميرالمؤمنين عليه السلام به او فرمود: وای برتو؛ شيطان برتو مسلط شده از اين عقيده برگرد مادر به سوگ تو بنشيند و توبه كن. عبد اللَّه بن سبا امتناع ورزيد امام دستور داد او را زندانی كنند. سه روز او را به توبه واداشت. اما توبه نكرد. آنگاه علي عليه السلام او را درآتش افكند و فرمود: شيطان او را فريب داد دردل او چنين القا می نمود. بعضی از دانشمندان گفته اند: عبد اللَّه بن سبا مردی يهودی بود اسلام آورد و علي را دوست می داشت. او درزمان يهودی بودن خود نيز درباره يوشع بن نون وصی موسی غلو داشت. همين اعتقاد را در باره علي نيز پس از درگذشت پيامبر اكرم پيدا كرد. عبد اللَّه بن سبا از كسانی بود كه از همه مشهورتر وآشكارترامامت علي را واجب می دانست واظهار بيزاری از دشمنان علي عليه السلام می نمود و مخالفين او را آشكارا معرفی می كرد و آنها را نسبت به كفر می داد به همين جهت بعضی از مخالفين شيعه مدعی شده اند كه اصل تشيع و رفض از يهوديان گرفته شده است.»