حلال و حرام مالی، ص: 274

اين آيه در سوره بقره است:

«وَ إِذِ ابْتَلی إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» «1»

بعد از آزمايشات سنگين، ايشان امتحان داده و لياقت پيدا كردند كه پيشوای تمام انسان ها شوند؛ يعنی انسان ها اگر بخواهند به خدا، لقا، رضا و بهشت خدا برسند، بايد با اقتدا به ايشان برسند.

اما قبل از «إِذِ ابْتَلی » ايشان امام نبوده، بلكه مأموم بوده است، يا به تعبير قرآن مجيد، شيعه، پيرو و اقتدا كننده بوده است. اين مرد با اين عظمت، مأموم، اقتدا كننده و شيعه چه كسی بود؟

شيعه حضرت نوح عليه السلام

آيات قبل از اين آيه را كه بررسی می كنيم، می بينيم ضمير در «مِنْ شِيعَتِهِ» به وجود مقدس حضرت نوح عليه السلام برمی گردد؛ يعنی حضرت ابراهيم عليه السلام از ابتدا، قبل از اين كه امام مردم شود، شيعه حضرت نوح عليه السلام بوده است.

معلوم می شود فرهنگ دست نخورده و سالم حضرت نوح عليه السلام به وسيله همان مؤمنينی كه گفته شد، تا زمان حضرت ابراهيم عليه السلام آمد و ايشان از دين و فرهنگ حضرت نوح عليه السلام پيروی و به ايشان اقتدا كرده است.

______________________________
(1)- بقره (2): 124؛ «و [ياد كنيد] هنگامی كه ابراهيم را پروردگارش به اموری [دشوار و سخت ] آزمايش كرد، پس او همه را به طور كامل به انجام رسانيد، پروردگارش [به خاطر شايستگی ولياقت او] فرمود: من تو را برای همه مردم پيشوا و امام قرار دادم.»