حلال و حرام مالی، ص: 248

است كه از اين كسب، كار و پول حرام دوری كنيد، طمع كار موتور شيطانيش قوی است، اما شخص قانع موتور شيطانی ندارد، روی مرز قناعت می ماند. طمع كار از مرزبندی های خدا رد شده، به حدود پروردگار تجاوز می كند.

يا حريص، در چارچوب كسب مشروع و مال حلال نمی ايستد. يا اگر كسب مشروع و مال حلال دارد، به بی راهه می زند، اما بايد بداند كه اين بيراهه زدن، پيروزی ندارد. آخر كار را بايد نگاه كرد.

آيا به او می گويند: تمام حرام هايی كه خوردی و جمع كردی و به ورثه دادی، نوش جانت؟ يعنی مال مردم را ببرند، مردم را به خاك سياه بنشانند، حقّ همه را ضايع كنند و در قيامت نيز خدا به آنها آفرين بگويد كه عجب دليل قويی آورده ای كه مال مردم و مملكت را دزديدی و ما به همين خاطر می گوييم: دست شما درد نكند، خسته نباشيد، بفرماييد به بهشت برويد؟

قابل قبول نبودن عذر گناه در قيامت

اميرالمؤمنين عليه السلام می فرمايد:

هيچ گنهكاری در قيامت دليل قانع كننده ای نمی تواند ارائه بدهد؛ چون گناه، دليل ندارد. شمر در روز قيامت به خدا بگويد: اين كه من سر امام حسين عليه السلام را بريدم، حجّت شرعی و دليل داشتم. خدا بگويد: عجب دليل قويی آوردی، پس خون حضرت ابی عبدالله عليه السلام پايمال شده، هيچ مهم نيست.

گنهكار حرفه ای چه دليلی می تواند در قيامت اقامه كند؟ البته بسياری از افراد حريص و طمعكاران در همين دنيا نيز شكست خورده هستند. اما امثال ابوذر حلال خور كه روزی حلال نيز نصيب او نشد، در بيابان ربذه، در تبعيدگاه، به خاطر گرسنگی و تشنگی مرد، شكست نخورده است.

هزار و چهار صد سال است كه به عنوان چهره نورانی و ملكوتی و بنده خاص