حلال و حرام مالی، ص: 244
مغرب و عشا را به جماعت می خواندند، وقتی برمی گشتند، شام مختصری می خوردند و يك ساعت بعد، همگی خواب بودند. آن وقت دو ساعت مانده به اذان صبح، بيدار می شدند، نماز شب می خواندند، گريه و سجده های طولانی می كردند و برای مردم و همسايگان دعا می كردند.
خدا به پيغمبر اكرم صلی الله عليه و آله اجازه نداد كه همه شب را بيدار باشد، بلكه فرمود: شب را دو نيم كن و فقط يك نيمه اش را برای عبادت بيدار باش، يا سه قسمت كن، دو قسمتش را بخواب و استراحت كن.
اهميت دادن قرآن به خواب صحيح
درباره خواب شب دارد:
«وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً» «1»
لغت «سبات» را اين گونه معنا كرده اند: تأمين انرژی مصرف شده بدن. كه اين فقط با خواب شب ميسّر است و با آمپول، قرص، دوا، غذا و هيچ چيزی جبران نمی شود.
آن مقداری كه انسان صبح تا شب راه رفته، زحمت كشيده، حرف زده، كار كرده و انرژی بدن و اعصاب را هزينه كرده است، با خواب شب جبران و تأمين می شود.
كسانی كه عادت دارند شب تا صبح بيدار بمانند، چه به عبادت، يا به معصيت، هر دو در بدن و سلامت خود ضرر می كنند.
توصيف كربلا از زبان اميرالمؤمنين عليه السلام
اما آن شبی كه اميرالمؤمنين عليه السلام در كربلا ماندند، اصلًا شب را نخوابيدند و تمام
______________________________ (1)- نبأ (78): 9؛ «و خوابتان را مايه استراحت و آرامش [و تمدّد اعصاب ] قرار داديم.»