حلال و حرام مالی، ص: 229

در اين دعا، امام حسين عليه السلام بلند بلند در صحرای عرفات گريه می كردند و می فرمودند: خدايا! مرگ مرا در حال فرود آمدن غضب و خشم تو بر من قرار نده؛ چون اگر خدا از كسی خشمگين باشد و در همان حال خشم خدا بميرد، برای او نجات غيرممكن است. «1» حال چرا اين گروه از يهود را می فرمايد:

«وَ باؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ»

علتش را در آيات ديگر بيان می كند: يكی از علت های خشم پروردگار بر اين گروه از يهود، خوردن مال حرام بوده است. تعبير خود قرآن را ببينيد:

«أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ» «2»

اين ها به شدّت به مال حرام وصل بودند؛ يعنی اهل احتياط و ترس نبودند.

لزوم احتياط در مسائل مالی

انسان ها گاهی اهل احتياط هستند، بارها حرام را قبول نمی كنند، اما ممكن است گاهی قبول كنند، اما خدا در قرآن می فرمايد: اين ها دائم و به شدت با حرام سر و كار داشتند. هر مال حرامی را می خوردند. برای آنان فرقی نمی كرد كه مال يتيم است، يا مال مظلوم، يا ارث برادر و خواهر، يا مالی كه از فتنه، حيله، رشوه، دزدی كلاه برداری، دين فروشی و جاسوسی به دست آمده است،

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 95/ 219، باب 2، ذيل حديث 3؛ «اللَّهُمَّ فَلَا تُحْلِلْ بِي غَضَبَكَ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ غَضِبْتَ عَلَيَّ فَلَا أُبَالِي سِوَاكَ غَيْرَ أَنَّ عَافِيَتَكَ أَوْسَعُ لِي فَأَسْأَلُكَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي أَشْرَقَتْ لَهُ الْأَرْضُ وَ السَّمَاوَاتُ وَ انْكَشَفَتْ بِهِ الظُّلُمَاتُ وَ صَلَحَ عَلَيْهِ أَمْرُ الْأَوَّلِينَ وَ الآْخِرِينَ أَنْ لَاتُمِيتَنِي عَلَی غَضَبِكَ وَ لَاتُنْزِلَ بِي سَخَطَكَ لَكَ الْعُتْبَی حَتَّی تَرْضَی قَبْل حَتَّی تَرْضَی قَبْلَ ذَلِك ...»

(2)- مائده (5): 42؛ «بسيرا خورنده مال حرام.»