فارسی
پنجشنبه 09 فروردين 1403 - الخميس 17 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

حلال و حرام مالی، ص: 213

مضرات نداشتن وصيت نامه

كسی از آشنايان مرده بود، با چند نفر پول روی هم گذاشته بودند، جايی را برای كار خير خريده بودند. آنجا را موقتاً به نام ايشان كرده بودند كه بعد ايشان آنجا را نظام شرعی بدهد، بنويسند، مهر كنند كه اين ملك، ملك شخصی نيست و مربوط به پروردگار است و بايد در اين راه قرار بگيرد. يك وصيّت نيز بيشتر نداشت. همين كه شنيدند او مرده است، وصيّت نامه گم شد.

من دوستی داشتم كه قبل از انقلاب از دنيا رفت. وصيّت نامه جالبی داشت كه اغلب در جيبش بود. او عمل قلب داشت، در آمريكا او را عمل كردند، اما همانجا مرد. جنازه اش را در آنجا بسته بندی كردند و به ايران فرستادند. صبح روز بعد كه می خواستند جنازه را تشييع كنند، وصيّت نامه اش پيدا نشد و تا كنون نيز پيدا نشده است و اموالش نيز كه خيلی بود، همه به باد رفت.

ما بايد وصيّت نامه داشته باشيم. چند نسخه باشد و نزد همسر، برادر، عالم محل و شخص مطمئنی بگذاريم كه خدای نكرده ورثه ما بعد از ما نتوانند سوءاستفاده كنند و ما نيز در عالم برزخ حسرت بر باد رفتن درآمد و زندگی خود توسط اين اوصيا را نخوريم كه از مال خود ما، برای ما خير نكنند. اين كارها را كرده و می كنند.

كسی نوشته بود: چند سال برای من نماز و روزه بخوانيد. من دو سال به دنبال اين نماز و روزه رفتم كه وصيت ميّت را انجام دهم، اما همسرش به من گفت: ديگر نيا، زنگ هم نزن، چشمش كور، می خواست نمازهايش را بخواند و روزه هايش را بگيرد. ما پولی كه برای اين كارها بدهيم، نداريم.

در حالی كه ثلث اموالش چقدر زياد می شده است، اما يك ريال از آن برای ميت ندادند. ميت به دو خانواده يتيم بدهكاری داشت، آن را نيز خوردند و ندادند.







گزارش خطا  

^