حلال و حرام مالی، ص: 200

عرضه دائم آتش بر بدان در برزخ

چگونه زندگی می كنند؟ می خواهم آيه ای را ذكر كنم كه اگر با عينك واقع بينی اين آيات را نگاه كنيم، زندگی به كام ما تلخ می شود:

«النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْها غُدُوًّا وَ عَشِيًّا» «1»

آتشی كه نه مانند آتش دنياست و نه آتش آخرت. آتشی است بين آتش دنيا و آتش آخرتی. نهايت آتش دنيايی كه در كوره های فولاد است، از صد متری درش را باز می كنند، اصلًا كسی طاقت ندارد جلو برود. حال آتش برزخی كه نه دنيايی است و نه آخرتی، بلكه آتشی بين دنيا و آخرت.

ما چقدر آتش دنيا را طاقت داريم كه تحمل كنيم؟ طاقت داريم كه آتش كبريت را بر سر انگشت خود بگيريم؟ هيچ كدام طاقت نداريم. رستم و اسفنديار هم طاقت ندارند. گوشت و پوست با آتش چه می كند. ما در تابستان، از ساعت هشت صبح، كولر و پنكه روشن می كنيم، به خاطر اين كه حرارت آفتابی كه از صد و پنجاه ميليون كيلومتر به زمين می تابد، آن هم در خانه و زير سايه، نه حرارت آفتاب بيرون، باز طاقت نداريم.

آن وقت آتش افروخته از غضب پروردگار كه نه به دنيا می ماند و نه به آخرت، آتشی است بين دنيا و آخرت است.

«يُعْرَضُونَ عَلَيْها» «2»

اين ها را به برزخ می آورند و در برابر هجوم اين آتش قرار می دهند. برزخی كه

______________________________
(1)- غافر (40): 46؛ « [عذابشان ] آتش است كه صبح و شام بر آن عرضه می شوند.»

(2)- غافر (40): 46؛ «بر آن عرضه می شوند.»