ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 844

زيارت چهارم: زيارت معروف به امين اللّه می باشد، كه ابتدايش: السّلام عليك يا امين اللّه فی ارضه و حجته علی عباده اشهد انّك جاهدت فی اللّه تا پايان زيارت، كه در زيارتهای حضرت امير مؤمنان عليه السّلام گذشت، زيرا ما آن را زيارت دوم آن حضرت قرار داديم زيارت پنجم: زيارت الحمد للّه الذی اشهدنا مشهد اوليائه فی رجب است كه در اعمال ماه رجب ذكر شد. پس آنچه از زيارات جامعه در اين كتاب مبارك است پنج زيارت است، و ان شاء اللّه تعالی كفايت می كند.

مقام دوم: در رابطه با دعايی است كه پس از زيارت هر يك از امامان خوانده می شود

سيّد ابن طاووس فرموده: مستحب است اين دعا بعد از زيارت ائمه عليهم السّلام خوانده شود:

خدايا اگر گناهانم مرا در پيشگاه تو بی آبرو نموده، و دعايم را از تو پوشانده، و ميان من و تو پرده گشته، از تو می خواهم، كه به سوی من با جلوه كريمت رو آوری، و رحمتت را بر من بگسترانی، و بركاتت بر من نازل كنی، و اگر گناهانم مانع شده، كه از من به جانب خود صدايی را بالا بری، يا برايم گناهی را بيامرزی، يا از خطای هلاك كننده ای گذشت كنی، اينك من آنم، كه پناه جوينده به كرم جلوه، و عزّت توام، متوسّل به سوی تو، و متقرّب به جانب توام، به محبوبترين آفريده ات در پيشگاه تو، و گرامی ترينشان نزد تو، و شايسته ترينشان به تو، و فرمانبردار ترينشان برای تو، و بزرگترينشان در منزلت و موقعيت نزد تو، محمّد، و به عترت پاكش، پيشوايان رهنما و ره يافته، آنان كه طاعتشان را بر بندگانت واجب نمودی، و به مودّتشان امر فرمودی، و آنان را پس از پيامبرت، درود خدا بر بر او و خاندانش، متوليّان حكومت قرار دادی، ای خواركننده هر گردنكش لجوج، و ای عزيز كننده مؤمنان، تاب و توانم به سر رسيد، پس همين ساعت مرا ببخش، و رحمتی را از جانب خود به من عنايت كن، كه با آن بر من منّت نهی، ای مهربان ترين مهربانان. پس ضريح را ببوس، و هر دو