ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 754

بخش سوم: زيارت نواب اربعه رضی اللّه عنهم

يعنی، جناب ابو عمرو عثمان بن سعيد اسدی، و جناب ابو جعفر محمّد بن عثمان، و شيخ ابو القاسم حسين بن روح نوبختی، و شيخ جليل ابو الحسن علی بن محمّد سمری (رضی اللّه عنهم). بدانكه از جمله تكاليف زائران در ايّام توقّف در شهر مقدّس كاظمين رفتن به بغداد، برای زيارت اين چهار نايب خاص امام عصر (صلوات اللّه عليه) است، كه حتی اگر قبر هر يك از آنها در شهرهای دوردست قرار می داشت، شايسته بود انسان راههای سخت و طولانی را طی كند و رنج و سختی سفر را به جان بپذيرد، و به فيض زيارت آنها نايل گردد، زيرا در ميان همه اصحاب خاصّ امامان عليهم السّلام كسی به بزرگی و جلالت قدر ايشان نمی رسد. اينان نزديك هفتاد سال به منصب سفارت و وساطت ميان امام عليه السّلام و مؤمنان فايز شدند، و بر دست ايشان كرامات بسيار و خوارق عادات بی شمار جاری گرديد، و گفته شده:

بعضی از علما قايل به عصمت ايشان شده اند، و مخفی نيست كه همچنان كه اين بزرگواران در زمان حيات خود، واسط ميان ولی عصر (صلوات اللّه عليه) و مردم بودند، و از جمله مناصب ايشان، رساندن درخواستها و نامه های حاجات مردم به آن حضرت بود، اكنون هم به همان منصب شريف مفتخرند، و بايد نامه های حاجات، كه در سختيها نوشته می شود توسط ايشان، به آن حضرت برسد، چنان كه در جای خود معلوم گريده. خلاصه، فضايل و مناقب ايشان بيشتر از آن است كه ذكر شود، و همين اندازه برای ترغيب زائران، برای درك فيض زيارتشان كافی است.

اما كيفيّت زيارت ايشان: به صورتی است كه شيخ طوسی در كتاب «تهذيب» و سيّد ابن طاووس در «مصباح الزائر» ذكر كرده اند، و آن را به جناب ابو القاسم حسين بن روح (رحمة اللّه عليه) نسبت داده اند كه فرموه است در زيارت ايشان بر رسول خدا سلام می كنی، و بعد از آن حضرت، به امير مومنان و خديجه كبری و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسين و بر هر يك از امامان عليهم السّلام تا صاحب الزمان (صلوات اللّه عليه) و آنگاه می گويی:

سلام بر تو ای فلان بن فلان و به جای «فلان بن فلان» اسم صاحب قبر و پدر او را ذكر می كنی