ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 674

كه مذاق مردم اين زمان، و عدم اهتمامشان را در امثال اين امرو می دانستم، برای اتمام حجت سعی و كوشش بسيار كردم كه دعاها و زيارات منقول در اين كتاب حتی الامكان، از نسخه های اصل نقل شود، و بر نسخه های متعددی عرضه گردد و به اندازه ای كه از عهده بر آيد تصحيح آن نمايم، تا عامل به آن از روی اطمينان عمل كند ان شاء اللّه، به شرط آن كه كاتبان و ناسخان، در آن تصرف ننمايند، و خوانندگان، اختراع و سليقه های خو را كنار گذارند. شيخ كلينی رحمه اللّه از عبد الرحيم قصير نقل كرده: خدمت امام صادق عليه السّلام رسيد، و عرض كرد: فدايت شوم، من از پيش خود دعايی اختراع كرده ام، حضرت فرمود: مرا از اختراع خود بگذار، يعنی آن را كنار گذار، و برای من نقل مكن، و اجازه نداد، دعای جمع كرده اش را نقل كند و خود حضرت برای اودستور العملی عنايت فرمود. شيخ صدوق رحمه اللّه از عبد اللّه بن سنان روايت كرده: امام صادق عليه السّلام فرمود: به همين زودی به شما شبهه ای می رسد، پس می مانيد بدون نشانه و راهنما و پيشوای هدايت گر و در آن شبه نجات نمی يابد مگر كسی كه دعای غريق را بخواند، گفتم: دعای غريق چگونه است؟ فرمود: می گويی:

ای خدا، ای بخشنده، ای مهربان، ای زيروروكننده دلها، دلم را بر دينت پا برجا كن. پس گفتم: ای زيرورو كننده دلها و ديده ها، دلم را بر دينت پا برجا كن. حضرت فرمود: خدای عزّ و جلّ مقلّب قلوب و ابصار است، ولی چنان كه من می گويم بگو: يا مقلّب القلوب ثبّت قلبی علی دينك تأمل در اين دو حديث شريف، برای بيداری كسانی كه در دعاها به سليقه خود، بعضی كلمات را زياد می كنند، و پاره ای تصرّفات می نمايند كافی است، و اللّه العاصم.

بخش دوم: در زيارت حضرت عباس بن علی بن ابيطالب عليه السّلام

شيخ اجّل، جعفر بن قولويه قمی به سند معتبر از ابو حمزه ثمالی روايت كرده: امام صادق عليه السّلام فرموده: هرگاه قصد كردی كه قبر عبّاس بن علی عليه السّلام را زيارت كنی كه در كنار فرات برابر حاير است، بر در روضه می ايستی