مقصد سوّم: در كيفيت زيارت حضرت سيّد الشهدا عليه السّلام و زيارت حضرت عباس (قدس اللّه روحه) است

بدانكه زيارات بيان شده برای امام حسين عليه السّلام بر دو صورت است: يكی مطلقه، كه مقيّد به وقتی نيست و ديگری مخصوصه كه مقيّد به اوقات معيّنی است، و ذكر اين زارات در ضمن سه بخش خواهد آمد:

«بخش اول در زيارات مطلقه حضرت امام حسين عليه السّلام است»

زيارات مطلقه بسيار است، و ما در اين فصل به ذكر چند زيارت از آن زيارات اكتفا می كنيم.

زيارت اول حضرت ابی عبد اللّه الحسين عليه السّلام

شيخ كلينی در كتاب «كافی» به سند خود، از حسين بن ثوير روايت كرده كه گفت: من و يونس بن ظبيان و مفضّل بن عمر و ابو سلمه سرّاج، در محضر حضرت ابی عبد اللّه جعفر بن محمّد عليهما السّلام نشسته بوديم، در ميان ما، سخنگو يونس بود، كه از نظر سنئ از همه ما بزرگتر بود. پس به حضرت عرضه داشت: فدايت شوم من در مجلس اين قوم، يعنی اولا عباس بن عبد المطلب، حاضر می شوم، پس چه بگويم؟ فرمود: هرگاه حاضر شدی و ما را به ياد آوردی بگو: اللّهم ارنا الرّخاء و السّرور كه آنچه از ثواب و بازگشت به وطن خواهی در هنگام بازشگت، به دريافتش نايل گردی. گفت: فدايتم شوم بسيار می شود كه امام حسين عليه السّلام را ياد می كنم، آن وقت چه بگويم؟ فرمود: سه مرتبه بگو: صلی اللّه عليك يا ابا عبد اللّه سلام به آن حضرت از نزديك و دور می رسد، آنگاه حضرت فرمود: زمانی كه حضرت ابو عبد اللّه الحسين شهيد شد، بر آن حضرت آسمانهای هفتگانه و هفت زمين، و آنچه در آنهاست گريست، و هركه در بهشت و دوزخ است از آفريدگان پروردگارمان، و آنچه ديده می شود، و ديده نمی شود، همه بر ابو عبد اللّه الحسين عليه السّلام گريستند مگر سه چيز. گفتم: فدايت شوم آن سه چيز كدام اند؟