ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 217

از آفات بركنار دارد، و از بلاهای سخت نگهداری كند، و هم اينكه آرامش خود را بر ما نازل كنی، و چهره های ما را به انوار محبتت پرفروغ گردانی، و ما را ر پناهگاه محكمت پناه دهی، و در كناره های نگهداری خويش بگنجانی، به حق مهر و رحمتت ای مهربان ترين مهربانان.

المناجاة الخامسة عشرة: ماجاة الزّاهدين

مناجات پانزدهم: رازونياز پارسايان

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدايا، ما را در خانه ای ساكن نموده ای كه گودالهای فريبش را برای ما آماده ساخته، و در شبكه های خيانتش به دستهای مرگ آويخته، از دامهای فريبش به تو پناه می آوريم، و چنگ می زنيم از مغرور شدن به زيورهای آراسته اش به عنايت تو، كه اين دنيا خواهندگانش را هلاك می سازد، و واردينش را نابود می كند، آكنده به آفتهاست، انباشته از نكبتهاست، خدايا ما را به دنيا بی رغبت كن، و به توفيق و عصمتت ما را از آن سلامت بدار و جامه های مخالفت را از هستيمان بركن، و با حسن كفايتت امرو ما را سرپرستی فرما، و فزونی سهم ما را از رحمت گسترده ات كامل گردان، و از چشمه سار مواهبت عطای ما را نيكو گردان، و در سرزمين دلهای ما درختان محبتت را بكار، و انوار معرفتت را بر ما كامل كن، و شيرينی گذشت و لذّت آمرزشت را به ما بچشان، و ديدگان ما را در جهان ديگر به ديدارت روشن فرما، و محبّت دنيا را از دل ما