ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 210

ما را از كسانی قرار ده كه شيوه هاشان آرام گرفتن به درگاه توست در حال زاری و روزگارشان آه و ناله است، و پيشانی شان در پيشگاه عظمتت بر سجده، و ديدگانشان در خدمتت بی خواب گشته است، و اشكشان از خشيت تو روان، و قلوبشان به عشقت آويخته و دلهايشان از هيبتت از جا كنده است، ای آن كه انوار قدسش برای ديدگان عاشقانش جلوه گر است و بزرگيهای جمالش برای قلوب عارفانش ديدنی است، ای آرمان دل مشتاقان، ای نهايت آروزهای عاشقان، از تو درخواست می كنم دوستی خودت را و دوستی آنان كه تو را دوست دارند و دوستی هر كاری كه مرا به ميدان قرب تو می رساند، و اينكه خودت را نزد من محبوب تر از ديگران قرار دهی و عشقم را به وجودت راهبر به سوی خرسندی ات بگردانی و شوقم را به حضرتت بازدارنده از نافرمانی ات سازی، خدايا تماشای زيبايی وجودت را بر من منّت گذار و به من به ديده عشق و عاطفه بنگر، و روی از من متاب، و مرا نزد خود از اهل خوشبختی و بهره مندی قرار ده، از اجابت كننده، ای مهربان ترين مهربانان.

المناجاة العاشرة: مناجاة المتوسّلين

مناجاة دهم: رازونياز توسّل جويان

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

خدايا به پيشگاهت وسيله ای جز عواطب مهرت ندارم، و به درگاهت دست آويزی جز آنچه از رحمتت