ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 180

فصل هفتم

آيات اسم اعظم

در بيان بعضی از آيات و دعاهای مختصری كه سودمند هستند و من آنها را از كتابهای معتبر انتخاب كرده ام.

اوّل: سيّد بزرگوار سيّد علی خان شيرازی رضوان اللّه عليه در كتاب كلم طيّب نقل كرده كه: اسم اعظم خدای تعالی اسمی است كه شروع آن «اللّه» و پايانش «هو» می باشد و در حروف اسم اعظم نقطه ای نيست و خواندش تغيير نمی يابد چه آن حروف زيروزبر داشته باشند يا نداشته باشند و اين اسم در قرآن مجيد در پنج آيه مباركه از پنج سوره موجود است يعنی سوره های: بقره، ال عمران نساء، طه و تغابن شيخ مغربی گفته است: هركه اين پنج آيه مباركه را ورد دائم خود قرار دهد، و هر روز يازده بار بخواند هر آينه برای او هر كار مهمّی از امور كلی و يا جزئی به زودی آسان گردد، ان شاء اللّه تعالی.

آن پنج آيه عبارت است از: 1- خدايی كه معبودی جز او نيست آن خدا زنده به خود پاينده تا پايان آية الكرسی.

2- خدايی كه معبودی جز او نيست، زنده به خود پاينده، فرو فرستاد بر تو كتاب را بر حق، تصديق كننده آنچه پيش از آن بود، و پيش از آن تورات و انجيل را برای هدايت مردم نازل كرد، و فرقان را فرو فرستاد. 3- خدايی كه معبودی جز او نيست، به راستی شما را برای روز قيامت گرد خواهيم آورد، ترديدی در آن نيست، و چه كسی در گفتار راستگوتر از خدا است؟

4- خدايی كه معبودی جز او نيست برای او است نامهای نيكو. 5- خدايی كه معبودی جز او نيست و بايد كه مؤمنان تنها بر خدا توكّل كنند.

دعای توسّل

دوّم: علّامه مجلسی رحمة اللّه فرموده است: در بعضی از كتابهای معتبر از محمّد بن بابويه نقل كرده اند كه اين دعا را از امامان عليهم السّلام