ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 127

و رحمت، و بر مؤمنين و مؤمنات سفر كرده با برگشت به وطنهای خويش در لباس سلامت و بهره مندی عنايت فرما، به رحمتت ای مهربان ترين مهربانان و درود خدا بر سرور ما محمّد پايانبخش پيامبران و بر خاندان پاكش و هم سلام بسيار خدا بر ايشان ابن فهد حلّی فرموده است: پس از دعای سمات مستحب است بگويی: خدايا! از تو درخواست می كنم به احترام اين دعا و به آنچه از نامهايت كه در آن نيامده و به آنچه در بردار از تفسير و تدبيری كه جز تو كسی بر آن احاطه ندارد، كه با من چنين و چنان كنی. و به جای (كذا و كذا) حاجت خود را بخواهد.

دعای مشلول

موسوم به دعای «الشاب المأخوذ بذنبه» [يعنی: جوانی كه به سبب گناهش گرفتار عذاب حق شده ]

اين دعا از كتابهای كفعمی و «؟؟؟ الدعوات» نقل شده، و دعايی است كه آن را امير المؤمنين عليه السّلام به جوانی كه به خاطر گناه و ستم در حقّ پدرش شل شده بود آموز داد، جوان اين دعا را خواند و حضرت رسول صلی اللّه عليه و آله را در خواب ديد كه دست مباركش را بر اندام او كشيد و فرمود: بر اسم اعظم خدا محافظ كن كه كار تو به خير خواهد بود، پس بيدار شد درحالی كه سالم شده بود و آن دعا اين است:

خدايا! از تو خواستارم به نامت، به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است، ای دارای بزرگی و بزرگواری، ای زنده ای هميشه پاينده، ای زنده، معبودی جز تو نيست، ای او، ای آن كه كسی نمی داند او چيست و نمی داند او چگونه است و نمی داند كجاست، و نمی داند در كدام سو است، ای دارای فرمانروايی و ملكوت، ای صاحب عزّت و جبروت، ای فرمانروا، ای منزّه از هر