ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 116

و با من چنان كن تو را شايد، و درود و سلام فراوان خدا بر پيامبرش و بر امامان خجسته از خاندانش.

دعای عشرات

اين دعا از دعاهای بسيار معتبر است و ما بين نسخه های آن تفاوت ديده می شود. ما آن را از كتاب مصباح المتهجّد شيخ طوسی نقل می كنيم. خواندن آن در هر صبح و شام مستحب است و بهترين وقت برای خواندن آن بعد از عصر جمعه است.

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است منزّه است خدا و ستايش خاص خداست، و معبودی جز خدا نيست، و او از هر وصفی برتر، و جنبش و نيرويی نيست جز به مدد خدای والای بزرگ، پاك و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاك و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاك و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد، پاك و منزّه است خدا آنگاه كه به شب درآييد و گاهی كه به صبح برآييد، ستايش برای اوست در آسمانها و زمين، و شب هنگام و گاهی كه ظهر می كنيد، هم او كه زنده را از مرده بيرون می آورد، و مرده را از زنده خارج می سازد، و به زمين پس از مرگش زندگی می بخشد، و به همين گونه شما هم از قبرها بيرون آورده می شويد، منزّه است پروردگارت پروردگار عزّت، از آنچه او را بدان وصف می كنند و سلام بر رسولان و سپاس خدای را پروردگار جهانيان، منزّه است صاحب فرمانروايی و ملكوت منزّه است صاحب عزّت و اقتدار، منزّه است دارنده بزرگ منشی و عظمت، همان فرمانروای بر حق سيطره دار، دارای نهايت پاكی، منزّه است خدای فرمانروای زنده ای كه هرگز نمی ميرد، منزّه است خدای فرمانروای زنده، دارای نهايت پاكی، منزّه است پاينده پايدار، منزّه است پايدار پاينده، منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم،