ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 11

سورة الرّحمن

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگی است

[خدای ] رحمان قرآن را تعليم داد. انسان را آفريد، به او بيان آموخت خورشيد و ماه با حسابی [منظم و دقيق ] روانند، و گياه و درخت همواره [برای او] سجده می كنند. و آسمان را برافراشت و [برای سنجش هر امر معنوی و مادی ] ترازو نهاد. تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان رواد مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.] و ترازو را به عدالت بر پا داريد و از ترازو مكاهيد، و زمين را برای [زندگی ] مردم نهاد، در آن ميوه ها و نخل ها با خوشه های غلاف دار است، و دانه های با سبوس و كاه و گياهان خوشبو است، پس [ای انس و جن!] كداميك از نعمت های پروردگارتان را انكار می كنيد؟ انسان را از گلی خشكيده مانند سفال آفريد. و جن را از آميزه ای [از شعله های مختلف ] به وجود آورد. پس كداميك از نعمت های پروردگارتان را انكار می كنيد؟ پروردكار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است. پس كداميك از نعمت های پروردگارتان را انكار می كنيد؟ دو دريای [شيرين و شور] را روان ساخت در حالی كه همواره با هم تلاقی و برخورد دارند، [ولی ] ميان آن دو؟؟؟ است كه به هم تجاوز نمی كنند [در نتيجه با هم مخلوط نمی شود!] پس كداميك از نعمت های پروردگارتان را انكار می كنيد؟ از آن دو دريا لؤلؤ و مرجان بيرون می آيد. پس كداميك از نعمت های پردگارتان را انكار می كنيد؟ و او را در دريا كشتی های بادبان برافراشته چون كوه هاست. پس كداميك از نعمت های پروردگارتان را انكار می كنيد؟ همه آنان كه روی اين زمين هستند، فانی می شوند. و تنها ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقی می ماند. پس كداميك از نعمت های پروردگارتان را انكار می كنيد؟

هركه در آسمان ها و زمين است از او درخواست [حاجت ] می كند، او هر روز در كاری است. پس كداميك از نعمت های پروردگارتان