پرسشها و پاسخها، ص: 42

سؤال 3:

معنای كلمه «اللَّه» و ريشه آن را بيان كرده و بگوييد قبل از اسلام نيز آيا اين كلمه استعمال می شده است؟

اللَّه يكی از نام های خدا است. نام گذاری افراد يا اشيا گاهی از نوع علامت است و گاهی از نوع وصف است. در قسم اوّل گرچه اسما خود دارای معانی هستند ولی معنای آن ها منظور نگرديد، بلكه فقط برای شناسايی اين اسم گذاشته شده است و فقط حكم يك علامت را دارد. اما در قسم دوّم نام صفتی از صفات صاحب نام را بيان می كند.

در مورد خداوند بايد گفت: تمام اسامی خداوند بيانگر حقيقتی از حقايق ذات مقدّس او هستند. در قرآن كريم حدود صد اسم برای خدا آمده كه در واقع صد صفت هستند. رحمن- رحيم- مالك و... ولی هيچ كدام جامعيّت اللَّه را ندارند چون آن ها هر كدام يكی از كمالات او را نشان می دهند ولی اين نام نمايانگر ذات مستجمع صفات كماليه است شاهد بر اين مطلب مهم اين است كه در قرآن اسامی ديگر خداوند برای «اللَّه» به عنوان وصف آمده است امّا «اللَّه» به عنوان وصف استعمال نشده است:

«هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی » «1».

اوست خدا، آفريننده، نوساز، صورتگر، همه نام های نيكو ويژه اوست.

كلمه اللَّه در اصل الاله بوده است و همزه به خاطر كثرت استعمال

______________________________
(1) حشر (59): 24.