فارسی
جمعه 10 فروردين 1403 - الجمعة 18 رمضان 1445
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

پرسشها و پاسخها، ص: 131

سؤال 9:

انسانی كه تمام عمر خود را كه حداكثر هشتاد يا صد سال بوده با گناه و معصيت سپری كرده و فردای قيامت بايد تا ابد در آتش جهنّم جاودان بماند چگونه عذاب جاودانه و خلود در جهنّم در برابر گناه محدود با اصل عدالت سازگار است؟

1- مجازات ابدی و جاويدان منحصر به كسانی است كه تمام روزنه های نجات را به روی خود بسته اند و عالماً و عامداً غرق در فساد و تباهی و كفر و نفاق گشته اند، سايه شوم گناه تمام قلب و جان آن ها را پوشانيده و در حقيقت به رنگ گناه و كفر درآمده اند. همان گونه كه در قرآن می خوانيم:

«بَلی مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَ أَحاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ» «1».

نه چنين است كه می گوييد بلكه كسانی كه مرتكب گناه شدند وآثار گناه، سراسر وجودشان را فرا گرفت، آنان اهل آتشند و در آن جاودانه اند.

2- اين اشتباه است كه بعضی خيال می كنند كه مدّت و زمان كيفر بايد به اندازه مدّت و زمان گناه باشد؛ زيرا رابطه ميان «گناه» و «كيفر» رابطه زمانی نيست بلكه رابطه كيفی است، يعنی مقدار زمان مجازات تناسب با

______________________________
(1) بقره (2): 81.







گزارش خطا  

^