حضرات معصومان(عليهم‌السلام) احكام عالم طبيعت را با اسرار حكم و معارف ماوراي طبيعت به گونه اي سالم جمع كرده اند و با اشراف بر هر دو عالم سخن مي گويند؛ مثلاً امام سجّاد(عليه‌السلام) در اوج حالات عرفاني خود، وقتي درباره وجود حق سخن مي گويند، جامعيت خودشان را حفظ مي كنند و مي فرمايند: حق تعالي در عين حال كه نزديك است، بسي بلند پايه تر و دورتر از دسترسي است و در عين حال كه دور است، نزديك است: الداني في علوّه و العالي في دنوّه....
اين گونه سخن راندن، حاكي از احاطه آن حضرت(عليه‌السلام) بر عوالم وجود و احكام آن است كه با عصمت ايشان قرين و توأم شده و مظهر اسم مبارك لايشغله شأن عن شان
گردآورنده: محسن دريابيگي
