دعاى حضرت هرگاه گرفتار مى شد يا كسى را به رسوائى گناه گرفتار مى ديد
• بار الها، سپاس تو را بر پرده پوشيت پس از علمت و بر عافيت بخشيدنت، پس از آگاهيت زيرا هر يك از ما، در كسب عيب كوشيده و تو او را مشهور نكرده اى و مرتكب كار زشت شده و تو او را رسوا نساخته اى و در پرده استتار خود را به نقايص و عيوب آلوده و تو كسى را به (سر) او رهبرى نكرده اى.
• و چه بسا نواهى تو كه مرتكب شده ايم و چه بسا اوامر تو كه ما را بر آن واقف ساخته و ما از آن تجاوز و تعدى كرده ايم. و چه بسا گناهان كه در كسب آن كوشيديم و چه بسا خطاها كه آن را مرتكب شده ايم، در صورتى كه تو بر آن مطلع بوده اى، نه ناظران، و تو بر افشاء آن قادر بوده اى، بيشتر از قادران (با اين همه) عافيت تو در برابر چشمهاى ايشان، براى ما حجابى و در مقابل گوشهاشان سدى بوده.
• پس اين پرده دارى و عيب پوشى را براى ما واعظ و زاجر از ارتكاب گناه و وسيله ى پيمودن راه توبه معصيت زداى و رفتن در راه پسنديده قرار ده
• و وقت پيمودن اين راه را نزديك ساز. و ما را به غفلت از خود گرفتار مكن. زيرا كه ما به سوى تو راغب و از گناهان تائبيم.
• و اى بار خداى رحمت فرست به برگزيده ات از خلقت: محمد و عترتش كه از آفريدگانت ممتاز و پاكيزه و پاكند. و ما را- چنانكه خود فرموده اى- در برابر ايشان نيوشنده و فرمانبردار ساز.