از دعاهاى آن حضرت است در ترس از خدا
o خدايا، مرا راست و معتدل آفريدى، و در كودكى پروراندى، و به قدر كفايت روزيم دادى.
o خدايا، من در كتابى كه نازل فرمودى، و بشارتى كه به بندگانت داده اى يافته ام كه فرموده اى: «اى بندگان من كه درباره خود زياده روى و ستم كرده ايد، از رحمت خدا نوميد نشويد، كه خداوند همه گناهان را مى آمرزد»، و از من گناهانى سر زده كه خود مى دانى و بلكه از من به آنها داناترى. پس واى از بى آبرويى از گناهان كه پرونده ات برايم برشمرده است.
o پس اگر آن موارد اميدوارى من به عفو و بخشش تو كه همه چيز را شامل است نبود خود را به دست هلاكت مى سپردم، و اگر كسى مى توانست از پروردگار خود بگريزد من سزاوارترين كس بودم كه از تو بگريزم، و تو آنى كه هيچ چيز نهانى در زمين و آسمان بر تو نهان نيست جز آن كه را حاضر خواهى آورد، و همين بس كه تو جزا دهنده و همين بس كه تو حسابگرى.
o خدايا، تو جوياى منى اگر بگريزم، و دستگير كننده منى اگر فرار كنم، پس اين منم كه فروتن و خوار و سرافكنده در پيشگاهت قرار دارم، اگر عذابم كنى شايسته آنم، و آن- اى پروردگار من- از سوى تو عين عدل است، و اگر از من درگذرى هميشه عفو تو شامل حالم بوده، و لباس عافيت بر تنم پوشانده اى.
o پس اى خدا، به نام هاى مخزون و پوشيده ات، و به انوار ذات و بزرگواريت كه حجاب ها آن را پوشانده اند، از تو مى خواهم كه بر اين نفس بى تاب و اين استخوان هاى پوسيده بى طاقت رحم آورى، نفسى كه تاب گرماى آفتاب تو را ندارد، پس چگونه تاب گرماى آتش تو را خواهد داشت؟! و نفسى كه تاب شنيدن صداى رعد تو را ندارد، پس چگونه تاب شنيدن صداى خشم تو را تواند داشت؟!
o پس- اى خدا- به من رحم كن، كه من فردى حقيرم، و ارزشم ناچيز است، و عذاب من به وزن ذره اى در ملك و سلطنت نمى افزايد، و اگر عذاب من در ملك و سلطنتت مى افزود از تو مى خواستم كه مرا بر عذاب خود صبر دهى، و دوست داشتم كه آن فزونى در ملك تو ايجاد شود، ولى- اى خدا- سلطنت تو بزرگتر، و ملك و پادشاهيت پايدارتر از آن است كه طاعت فرمانبران چيزى بر آن بيفزايد، يا نافرمانى گنهكاران چيزى از آن بكاهد.
o پس به من رحم كن اى مهربان ترين مهربانان، و از من در گذر اى شكوهمند گرامى و كرم بخش، و توبه مرا بپذير، كه تويى توبه پذير و مهربان.
