عافیت جویى و شكرگزارى براى آن

عافيت جويى ‌و‌ شكرگزارى براى ‌آن


̶    بار خدايا! درود بر‌ محمد ‌و‌ خاندان وى، ‌و‌ تشريف «عافيت» بر‌ من‌ در‌ پوشان ‌و‌ با‌ عافيت خود شكوهم بخش ‌و‌ با‌ عافيت خويش مرا در‌ دژ خويش پناه ده‌ ‌و‌ با‌ عافيت خود مرا بنواز ‌و‌ با‌ عافيت خويش بى نيازم ساز ‌و‌ با‌ عافيت خود بر‌ من‌ انفاق فرما ‌و‌ عافيت خود را‌ كرم فرما، ‌و‌ عافيت خود را‌ در‌ راهم بگستران ‌و‌ عافيت خود را‌ بر‌ من‌ كار ساز فرما ‌و‌ ميان من‌ ‌و‌ ميان عافيت خود در‌ دنيا ‌و‌ ‌آن سرا جدايى ميفكن!

̶    بار خدايا! درود بر‌ محمد ‌و‌ خاندان وى، ‌و‌ مرا عافيتى بسنده ‌و‌ درمان بخش ‌و‌ والا ‌و‌ افزاينده كه‌ در‌ تنم نيز عافيت زا ‌و‌ آنچه مايه ‌ى‌ عافيت در‌ دنيا ‌و‌ آخرت باشد

̶    و با‌ تندرستى ‌و‌ امن ‌و‌ دادن سلامت در‌ دينم ‌و‌ بدنم ‌و‌ بينش در‌ دلم ‌و‌ راه افتادن كارم ‌و‌ بيم ‌و‌ هراس از‌ تو‌ ‌و‌ نيرو يافتن در‌ آنچه به‌ من‌ دستور داده اى ‌و‌ انجام طاعتت ‌و‌ دورى از‌ آنچه از‌ گناه كه‌ مرا از‌ ‌آن نهى فرموده اى، بر‌ من‌ منت گذار.

̶    بار خدايا! بر‌ من‌ به‌ انجام حج ‌و‌ عمره ‌و‌ زيارت آرامگاه فرستاده ات- كه‌ بر‌ او‌ درود ‌و‌ رحمت ‌و‌ بركات تو‌ باد ‌و‌ نيز بر‌ خاندانش مادام كه‌ مرا باقى مى دارى سلام باد- هم درين سال ‌و‌ در‌ هر‌ سالى منت نه، ‌و‌ ‌آن جمله را‌ پذيرفته ‌و‌ پسنديده ‌و‌ مورد توجه ‌و‌ ذخيره در‌ نزد خويش فرما

̶    و زبان مرا به‌ ستايش ‌و‌ شكر ‌و‌ يادآورى ‌و‌ ثناى جميل خويش گويا فرما ‌و‌ روزنه هاى دلم را‌ براى پذيرش آيينت گشاده دار

̶    و مرا ‌و‌ دودمان مرا از‌ گزند شيطان رجيم در‌ پناه خود گير ‌و‌ نيز از‌ شر جانوران گزنده ‌و‌ سمى ‌و‌ عوام الناس ‌و‌ بد چشمى خسان ‌و‌ شر هر‌ شيطان ‌و‌ گزند هر‌ سلطان لجوج ‌و‌ آسيب هر‌ ناز پرورده ‌ى‌ دوست روى، ‌و‌ از‌ شر هر‌ ناتوان ‌و‌ قوى ‌و‌ شريف ‌و‌ پست ‌و‌ از‌ شر هر‌ خرد ‌و‌ بزرگ ‌و‌ گزند هر‌ نزديك ‌و‌ دور ‌و‌ از‌ آسيب هر‌ كس، چه جن ‌و‌ انس، كه‌ به‌ پيكار با‌ پيامبر تو‌ ‌و‌ خاندان او‌ برخاسته باشند ‌و‌ از‌ شر هر‌ جنبنده اى كه‌ در‌ يد قدرت توست، پناه ده‌ كه‌ همانا تو‌ بر‌ راه راستى!

̶    بار خدايا! درود بر‌ محمد ‌و‌ خاندان وى، ‌و‌ هر‌ ‌آن كس كه‌ درباره ‌ى‌ من‌ بد انديشى كند، او‌ را‌ از‌ من‌ دور گردان ‌و‌ ترفند وى را‌ از‌ من‌ دور ساز ‌و‌ گزندش را‌ بر‌ طرف فرما ‌و‌ نيرنگش را‌ به‌ خودش بر‌ گردان،

̶    و سدى پيش وى نه تا‌ ديده اش مرا نبيند ‌و‌ گوش وى ياد كرد مرا نشنود ‌و‌ قفل بر‌ دل وى نه كه‌ ياد من‌ در‌ ‌آن نيايد ‌و‌ زبانش را‌ از‌ بردن نام من‌ گنگ گردان ‌و‌ بر‌ فرقش كوب ‌و‌ عزتش را‌ مبدل به‌ خوارى كن ‌و‌ جبروت وى را‌ در‌ هم شكن تا‌ گردن كج نمايد ‌و‌ باد غرورش بنشيند ‌و‌ من‌ از‌ همه ‌ى‌ زيانها ‌و‌ گزندها ‌و‌ چشمك زدنها ‌و‌ طعنه ها ‌و‌ غيبتها ‌و‌ رشگها ‌و‌ دشمنى ‌و‌ بندها ‌و‌ دامها ‌و‌ پيادگان ‌و‌ سواران وى ايمن مانم، همانا تويى شكست ناپذير توانا.