تفاوت ديگرى كه بين دنيا و آخرت وجود دارد اين است كه: هيچ چيز در دنيا دوام و بقا ندارد. موجودات، هميشگى، جاويد و ابدى نيستند. عزيزترين موجود اين عالم كه برتر از او وجود ندارد، پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه و آله است كه سهم بودن ايشان در اين دنيا شصت و سه سال بود. خداوند متعال او را در دنيا با آن همه احترام، مقام، عظمت و كرامت، ابدى و جاويد قرار نداد، بلكه در زمان حيات آن حضرت، خود پروردگار عالم خبر مرگ ايشان را به او داد.
«إِنَّكَ مَيِّتٌ»
حبيب من، يقيناً مرگ گريبان تو را نيز خواهد گرفت و روزى مى‌رسد كه بين روح و بدن تو جدايى مى‌افتد و بدن تو بايد در همين زمين دفن بشود و جان مقدست نيز بايد در جوار من قرار بگيرد، تا روز قيامت كه دوباره بين اين جان و بدن آشتى برقرار بكنم و با همين بدن و جان مركّب وارد عالم آخرت بشوى.
آنچه در اين عالم است به عمر او خاتمه داده است. مهر ابدى بودن و بقا بر پرونده كسى زده نشده است. اما در عالم آخرت، مرگ و محدوديتى وجود ندارد.
تمام موجوداتى كه در عالم آخرت هستند، هميشگى و ابدى هستند، بقا دارند و مسأله‌اى به نام مرگ براى اهل آخرت وجود ندارد.
شما مى‌دانيد اگر يك مرد، زن، كودك، پير يا يك جوانى خداى نكرده حدود هفتاد درصد بدن او در ميان شعله‌هاى آتش آسيب ببيند و آتش را خاموش بكنند و او را به بيمارستان ببرند، بهترين دكتر و دارو هم كنار او قرار بگيرد، احتمال مرگ او به خاطر هفتاد درصد آسيب ديدگى از آتش، زياد است. اما اميرالمؤمنين در دعاى كميل با سوز دل درباره آتش جهنم مى‌فرمايد:
«و هذا ما لاتقوم له السموات و الارض» «1» آتش جهنم، آتشى است كه تمام آسمان‌ها و زمين در برابر سوزندگى، حمله و فشار آن، مقاومت ندارند. اما جهنّمى‌ها با همين بدن در آن آتش پرفشار نمى‌ميرند، پروردگار عالم مى‌فرمايد:
«ثُمَّ لا يَمُوتُ فِيها»
هيچ فرد جهنمى در آن آتش نمى‌ميرد. حالا آتش هم آتشى است كه آسمان‌ها و زمين طاقت آن را ندارد، اما در آخرت همين بدن گوشتى و استخوانى در آن آتش شديد از بين نمى‌رود و مردنى نيست، اين فرق دوم بين دنيا و آخرت است.
منبع : پایگاه عرفان
