اولين خصلتى كه جبرئيل براى زاهدان بيان مى‌كند درباره محبت‌هاى دنيوى است كه اگر صحيح به كار گرفته شوند آثار مطلوبى براى انسان دارند. عرض كرد: جلوه‌هاى دنيا قدرت به دام انداختن اين صاحبدلان باكرامت را ندارند.
«يحبّ من يحبّ خالقه».
عشق اين بزرگواران نسبت به پروردگارشان خيلى شديد است؛
«إن الذين آمنوا أشدّ حبّا اللّه».
آنان كه ايمان آورده‌اند، محبت و عشقشان به خدا بيشتر و قوى‌تر است.
آنان، بر اثر اين محبت شديد، خدا را معبود خود گرفته‌اند و از طريق اين محبت و معبود گرفتن خدا به تمام كمالات راه پيدا مى‌كنند. اين غير از آن محبت افراطى به غير خداست كه رفتار انسان را وارونه مى‌كند و به جانب بى‌نهايت بطلان و انحطاط سوق مى‌دهد. اهل زهد، بعد از خدا، اگر بخواهند به كسى عشق بورزند، به همين دوستان و عاشقان خدا عشق مى‌ورزند:
«يحبّ من يحبّ خالقه».
فقط به دوستان و عاشقان و ياران و حزب خدا عشق مى‌ورزند.
جبرئيل گفت: يا رسول اللّه، هنگامى بر دل اين‌ها نظر كنى، خواهى ديد كه خدا، انبيا، ائمه و اوليايش در دل اينان به صورت نور حاضر هستند؛ نورى كه اعمال و اخلاقشان را جهت مى‌دهد.
اين گروه از مردم در طول تاريخ در هر شرايط و موقعيتى خود را از گزند وسوسه‌هاى مادى و زمينى حفظ كرده‌اند و برايشان فرقى نداشته كه در چه شرايطى از زمان زندگى مى‌كنند. حوادث و جريان‌هاى زمانه نه مانعى براى آن‌ها در توجه به معبود حقيقى بوده و نه بندى براى به اسارت كشيدن آن‌ها محسوب مى‌شده است. حال، مى‌خواهيد دنيا پر از ماهواره و سايت‌هاى باطل يا مملو از فساد باشد مى‌خواهيد نباشد.
هم‌اكنون، بخشى از تباهى مملكت ما در زمينه روابط پسران و دختران، مردان و زنان، و فساد مكان‌هايى نظير پارك‌ها، مراكز آموزشى و ... ريشه در محبت افراد جامعه به فرهنگ غربى دارد؛ فرهنگى كه آميزه‌اى است از يهوديت و مسيحيت باطل و يا مركب از صهيونيسم و لائيسم مسيحى‌نما. كسى كه به حضرت زهرا، عليها السلام، علاقه دارد، اهل رعايت محرم و نامحرم است، حافظ حجاب و به جاى آورنده شرط عفت و اخلاق و عصمت است و فريفته محبت‌هاى دنيوى نيست. ولى كسى كه به زنان و دختران تل‌آويو و لندن و نيويورك و پاريس علاقه دارد، دوستدار عريانى و بدحجابى، اهل اختلاط با هرزه‌ها و نامحرمان، و نمايشگاهى براى چشم‌هاى آلوده است و اميالش ريشه در محبت‌هاى باطل او به جلوه‌هاى دنيايى دارد.
فرشته وحى افزود: يا رسول اللّه! اين بزرگواران عاشق عاشقان خدا هستند. لذا بايد توجه داشت كه انسان وقتى محبوبانى همچون انبيا، امير المومنين، امام صادق، سيد الشهدا، و فاطمه زهرا، عليهم السلام، و اولياى الهى دارد، اين محبت برانگيزاننده نيكى‌ها و اعمال صالح است و انسان را به راستى دگرگون مى‌كند.
منبع : پایگاه عرفان
