حالت نخست پيغمبر در برابر قرآن را از امير مومنان نقل كرديم. حالت دوم پيامبر را خداوند در قرآن بيان مى‌دارد:
«طه ما انزلنا عليك القرآن لتشقى».
طه. ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به مشقت و زحمت افتى.
زيرا پيغمبر به دنبال نزول آيات قرآن چنان در عبادت حق خود را به مشقت انداخت كه پروردگار اين آيه را نازل كرد.
اثرگيرى پيغمبر از همين آيه به خوبى روشن مى‌شود و معلوم است كه شدت تاثير قرآن در پيامبر به حدى بوده كه ايشان در عبادت خود را به مشقت مى‌انداختند. لذا، خداوند مى‌فرمايد: ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه اين قدر خودت را به زحمت بيندازى!
اين نحوه تاثيرپذيرى پيامبر از قرآن بود. اگر كسى به راستى مسلمان است و خود را پيرو پيامبر اسلام مى‌داند بايد مانند او و در راه او باشد، وگرنه از خواندن قرآن به تنهايى يا از متصف بودنش به مسلمانى بهره‌اى نخواهد برد. ضمن اين‌كه مشمول نكوهش و ملامت نيز خواهد بود. در روايت داريم:
قال رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله: رب تال للقرآن و القرآن يلعنه».
چه بسا قرآن‌خوانانى كه قرآن آن‌ها را لعنت مى‌كند.
منبع : پایگاه عرفان
