در آية 172 سورة اعراف به طور اجمال اشارة به عالم ذر شده است، وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِنْ بَنِي آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهِمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُمْ قالُوا بَلى...؟ منظور از عالم ذر عالم استعداد‌ها و مقصود از پيماني که در عالم ذر گرفته شده عبارت از پيمان فطرت و تکوين و آفرينش است، به اين ترتيب که به هنگام خروج فرزندان آدم به صورت نطفه، در آن هنگام ذرّاتي بيش نيستند خداوند استعداد و آمادگي براي حقيقت توحيد به آن‌ها داده است، هم در نهاد و فطرت‌شان اين سرّ الهي به صورت يک حسّ درون ذاتي به وديعه گذارده شده و هم در عقل و خردشان به صورت يک حقيقت خودآگاه!
بنابراين همة افراد بشر داراي روح توحيدند و سؤالي که خداوند از آن‌ها کرده به زبان تکوين و آفرينش است و پاسخي كه آن‌ها داده‌اند نيز به همين زبان است. علاوه بر آيات قرآن، رواياتي نيز دربارة عالم ذر در منابع مختلف اسلامي در کتب شيعه و سنّي نقل شده است.
منبع : پایگاه عرفان
