انسان مسافر، بايد زمان سفر را در نظر بگيرد و براساس آن بكوشد. اگر مردم از اين حقيقت مسافر بودن خود و مسافرخانه بودن دنيا و سفر مرگ غفلت نكنند، قدمى در راه خطا برنخواهند داشت و به دينارى از مال حرام نيز چشم طمع نخواهند داشت.
گناهان، فساد، معاصى و گرفتار بودن مردم به انواع خلاف‌ها، فقط بخاطر قطع توجه قلبى آنان از پروردگار و قيامت است. نمى‌شود كسى تمام شبانه روز را واقعاً ياد خدا و قيامت باشد، اما منحرف، كج، خلاف و با گناه زندگى كند و به دنبال آن چه كه شايسته‌اش نيست، برود؛ چون هيچ حرامى شايسته انسان نيست.
چرا بيشتر مردم به دنبال حرام مى‌روند؟ چون از خدا و قيامت غافل هستند.
اين ياد در هر روز، هر شب و هر ساعت، انسان را تصفيه، سلامت روح و عمل را تضمين مى‌كند.
منبع : پایگاه عرفان
