گاهى انديشه، يك كشور را از خطرها حفظ مىكند. آلمان يازده سال در دست ديوانهاى به نام هيتلر بود. كسى فكرش را هم نمىكرد كه اين كشور يازده سال در دست او باقى بماند، ولى ماند. آن هم در دست كسى كه فقط به دنبال شهرت بود. او كه انسانى بىفكر و ضعيفالعقل بود در آخرين لحظات زندگىاش، يعنى زمانى كه كسى در اطرافش نبود و نيروهاى متفقين خيابانهاى برلين را اشغال كرده بودند و ارتش آلمان متلاشى شده بود، با اسلحه اول زنش و بعد خودش را كشت! نتيجه اين يازده سال نيز اين بود كه 35 ميليون انسان، كه هيتلر حتى يكى از آنها را هم نمىشناخت، كشته شدند.
مگر عزيزان خود ما را كه در جبهههاى جنگ و بمباران شهرها در دوران دفاع مقدس شهيد شدند، صدام مىشناخت؟ لذا، اگر از او بپرسند: چرا كسانى را كشتى كه حتى آنها را نمىشناختى؟ پاسخى ندارد. آرى، چندين هزار شهيد و خانواده شهدا و معلولان و اسيران و زنان و كودكان ىیتيم، در ايران و عراق، همه نتيجه خودخواهى يك ديوانه بىفكر بود.
منبع : پایگاه عرفان