موضوع سخن گفتارهاى پيشين درباره انديشه بود. قرآن كريم براى درمان بسيارى از دردها مردم را به فكر كردن دعوت مىكند و آن را راهى براى رسيدن به توحيد و سلسله معارفى مىداند كه بر محور توحيد بنا شدهاند. در نتيجه، هر كس كه از راه انديشه به توحيد و معارف مرتبط با آن برسد، به بسيارى از واقعيات عالى عالَم رسيده است. كسى كه به واقعيات عالم برسد نيز از رشد و كمالى كه قرآن مىفرمايد برخوردار مىشود. لذا، وجود او هم براى خودش و هم براى ديگران به منبع خير تبديل خواهد شد.
منبع : پایگاه عرفان