برگردیم به اصل حرفمان که حق فرموده بیایید توبه کنید تا من از شما بگذرم. در قرآن 290 بار برای ما از رحمت سخن گفته شده که اگر یکی از آن را هم بیان میکرد از سر ما هم زیاد بود، اما از بس عنایت دارد 290 بار بیان کرده است. همچنین کلمه غفران و مشتقات آن نیز 217 مرتبه در قرآن آمده است که اگر یک بار هم به ما میفرمود برگردید تا تمام گناهان گذشتهتان را ببخشم از سرمان زیاد بود.
بالاترین آیهای که از نظر امیرمؤمنان (ع) در زمینه غفران است این آیه است که میفرماید:
البته اگر کسی از این عنایتها بهره نبرد اشکال به خودش برمیگردد. خورشید میتابد و به همه جا نور میدهد و اگر کسی روی شیشهها قیر بمالد یا پرده سیاه و ضخیمی بکشد که خورشید نور ندهد تقصیر خودش است وگرنه در وجود خورشید بخلی نیست.
شب جمعه میخوانید: «یا دائم الفضل علی البریه، یا باسط الیدین بالعطیة، یا صاحب المواهب السنیة، صلی علی محمد وآله خیر الوری سجیه، واغفر لنا یا ذالعلی فی هذه العشیه». او عاشق عطا کردن است و ما نباید جلو عطایش را بگیریم. ما باید بگذاریم میوه وجودمان برسد و آن را تقدیم خدا بکنیم. عزیزانم هیچ مهمانی دعوت کردهاید که میوه کال و تلخ را در بشقاب او بگذارید و برایش ببرید؟ بعد از مردن ما میخواهیم به یک مهمانی بزرگ در نزد پروردگار برویم و اگر میوه وجودمان کال باشد ما را سر سفره نمیگذارند. بگذارید در اینجا حرارت عبادات و بندگی، خضوع و تسبیح و عشق ما را بپزد و وقتی پخته شدیم نمیدانید که پیامبر چه دلی پیدا میکند و چقدر شاد میشود. هرکداممان که میوه رسیده باشیم وقتی وارد محشر میشویم پیامبر ما را میگیرد و تحویل خدا میدهد، اما اگر چشم آن حضرت به میوههای کال از درخت الهی جدا شده بیفتد حالش بد میشود و میفرماید: «وَ قَالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» خدایا اینها قرآن را پشت سرانداختهاند و خودت میدانی با آنها و محاکمهشان. بنابراین، خودمان باید تلاش کنیم که میوه وجودمان پخته و رسیده شود و باید وسائل پذیرش رحمت را فراهم کنیم.
منبع : پایگاه عرفان