روايات و مسئله زكات‏

روايات باب زكات به اندازه اى است كه محدثان بزرگ شيعه از مجموعه آن كتابى تحت عنوان كتاب زكات ترتيب داده اند، نقل همه آن روايات در امكان اين نوشته نيست، ولى تا جايى كه لازم باشد به پاره اى از روايات اشاره مى شود.

امام صادق عليه السلام مى فرمايد:

فلسفه وجوب زكات آزمايش اغنيا و باز شدن در كمك و يارى به روى محتاجان است.

اگر تمام مردم اداى زكات كنند، مسلمان فقير و نيازمندى پيدا نمى شود و هر محتاجى به آنچه خداوند واجب كرده بى نياز خواهد شد.

فقر و احتياج و گرسنگى و برهنگى مردم معلول گناه ثروتمندان است، آن كس كه حقوق الهى را از دارايى اش منع كند، بر خدا سزاوارست كه وى را از رحمتش محروم نمايد!

قسم به خدايى كه مخلوق را آفريد و سفره روزى را گستراند، در خشكى و دريا مالى از بين نمى رود مگر به ترك زكات و صيدى در دريا و خشكى صيد نمى شود مگر به ترك تسبيح حق در آن روز.

محبوب ترين مردم در پيشگاه خدا، سخى ترين و دست بازترين آنان است و سخى ترين مردم ادا كننده زكات مال است.

آن كس كه از پرداخت حقوق مالى اش به مؤمنان بخل نورزد، سخى ترين انسان هاست .

قالَ رَسُولُ اللّه صلى الله عليه و آله: داوُوا مَرْضاكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَحَصِّنُوا أمْوالَكُمْ بِالزَّكاةِ .

پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله فرمود: بيماران خود را با صدقه علاج كنيد و اموال خود را با زكات از خطرات حفظ نماييد.

قالَ عَلِىٌّ عليه السلام: سُوسُوا ايمانَكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَحَصِّنُوا أمْوالَكُمْ بِالدُّعاءِ وادْفَعُوا أمْواجَ الْبَلاء بِالدُّعاءِ «3».

امام على عليه السلام فرمود: ايمان خود را به صدقه جلوه دهيد و اموال خويش را با زكات حفظ كنيد و امواج پر خروش بلا را با دعا دفع نماييد.

عَنْ أبى جَعْفَرٍ عليه السلام: إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وَتَعالى قَرَنَ الزَّكاةَ بِالصَّلاةِ فَقالَ: أقيمُوا الصَّلاةَ وَاتُوالزَّكاةَ فَمَن أَقامَ الصَّلاةَ وَلَمْ يُؤْتَ الزَّكاةَ فكَأنَّهُ لَمْ يُقِمِ الصَّلاةَ .

امام باقر عليه السلام فرمود: خداوند زكات را به نماز مقرون كرده در قرآن مى فرمايد:

نماز بپا داريد و زكات بپردازيد، كسى كه نماز بپا دارد ولى اداى زكات نكند نماز نخوانده.

عَنْ أبى بَصيرٍ قالَ: سَمِعْتُ أبا عَبْدِاللّهِ عليه السلام يَقُولُ: مَنْ مَنَعَ الزَّكاةَ سَألَ الرَّجْعَةَ عِنْدَالْمَوْتِ وَهُوَ قَوْلُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ: رَبِّ ارْجِعُونى لَعَلّى أعْمَلُ صالِحاً فيما تَرَكْتُ .

ابى بصير مى گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السلام فرمود: كسى كه منع زكات كند، وقت مرگ تمناى بازگشت به دنيا مى كند و اين است قول خداى عزوجل:

پروردگارا! مرا باز گردان تا عمل صالحى كه ترك كردم به جاى آرم!!

عَنْ أبى الْحَسَنِ الرِّضا عليه السلام قالَ: إذ كَذَبَتِ الْوُلاةُ حُبِسَ الْمَطَرُ وَإذا جارَ السُّلْطانُ هانَتِ الدَّوْلَةُ وَإذا حُبِسَتِ الزَّكاةُ ماتَتِ الْمَواشِى .

حضرت رضا عليه السلام فرمود: چون واليان امر دروغ گويند، باران نبارد و وقتى حاكم كشور ستم كند، دولت و حكومت او سست گردد و وقتى مردم منع زكاة كنند چهارپايان بميرند!!

عَنْ أبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: مَنْ مَنَعَ قيراطاً مِنَ الزَّكاةِ فَلْيَمُتْ إنْ شاءَ يَهُودِيّاً أوْ نَصْرانِيّاً .

امام صادق عليه السلام فرموده: هر كس قيراطى از زكات خود را منع كند بايد بميرد يا يهودى يا نصرانى!

آرى، مسئله زكات به قدرى پر اهميت است كه حضرت صادق عليه السلام مى فرمايد:

به هر مويى از موهايت و هر لحظه اى از لحظاتت زكاتى واجب است!