به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، هشتم شوال سال 1344 هجری قمری مصادف است با سالروز یک اتفاق تلخ در تاریخ بشریت، که دل هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد، در این روز قبرستان بقیع به عنوان مهم‌ترین قبرستان اسلام به دست وهابیون تخریب شد.
برای درک میزان دردناکی و شنیع بودن این اقدام باید توجه کرد که در کمتر کشوری به اندازه سرزمین حجاز، آثار مربوط به قرون نخستین اسلام وجود داشته است؛ چراکه زادگاه اصلی اسلام آن‌جا بوده است و آثار گرانبهایی از پیشوایان اسلام در جای جای این سرزمین دیده می‌شود. اما متأسفانه، متعصّبان خشک مغز وهّابی، بیشتر این آثار ارزشمند را به بهانه واهی آثار شرک، از میان برده‌اند و کمتر چیزی از این آثار پرارزش باقی مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقیع است. این قبرستان، مهم‌ترین قبرستان در اسلام است که بخش مهمی از تاریخ اسلام را در خود جای داده و کتاب بزرگ و گویایی از تاریخ مسلمانان به شمار می‌آید.
بقیع که قدمتی قبل از اسلام دارد، پس از هجرت نبی مکرم اسلام(ص) تنها مسلمانان را در خود پذیرا شد. حرم ائمه بقیع به سال 495 هجری قمری یعنی اواخر قرن پنجم دارای گنبد و بارگاه شده است. جهانگرد معروف «ابن جبیر» که در قرن هفتم به حجاز سفر کرده، در دیداری که از بقیع داشته است آن را این گونه توصیف می‌کند که: «و آن قبه‌ای مرتفع و سر به فلک کشیده است که در نزدیکی بقیع واقع شده». در قرن هشتم هجری قمری، بعد از گذشت 150 سال از سفر ابن جبیر، ابن بطوطه سفری به مدینه منوره کرده و مشاهدات خود را این گونه بیان می‌کند: «حرم ائمه بقیع، قبه‌ای است سر به فلک کشیده و از نظر استحکام، بدیع و اعجاب‌انگیز است».
«محمد لبیب مصری» که در سال 1327 هجری قمری به مدینه منوره سفر کرده، می‌نویسد: «در آنجا گنبدی معروف به قبه البین قرار دارد که حجره‌ای در آن وجود دارد و در میان آن گودالی است که ادعا می‌کنند، جایگاه افتادن دندان پیامبر(ص) است و ضریح امام حسن(ع) در داخل قبه‌ای است و از فلز ساخته شده است و خطوط فارسی بر آن نقش بسته است. به گمانم از آثار شیعیان عجم باشد».

نیروهای وهابی به سرکردگی عبدالعزیز بن سعود در سال 1221 هجری قمری بعد از محاصره طولانی مدینه منوره، ساکنان شهر را در تنگنا قرار دادند و مردم بی‌گناه بی شماری را قتل عام کردند. سپس خادمان آستان پیامبر(ص) را یک جا جمع کردند و برای آن که محل جمع‌آوری و نگه‌داری هدایا را نشان دهند، آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. بعد از غارت کردن حرم نبوی، هنگام بازگشت به نجد که محل استقرار وهابیون بود، از بقیع گذشتند و عبدالعزیز دستور تخریب تمامی بارگاه‌ها را صادر کرد.
در این زمان، خلافت عثمانی به والی خود محمدعلی پادشاه دستور داد که حجاز را از سلطه وهابی‌ها رهایی دهد و کنترل حجاز را به دست گیرد. پس از جنگی خونین به سال 1227 قمری وهابی‌ها شکست سختی خوردند و مردم به بازسازی اماکن متبرکه همت گماشتند. هشتم شوال سال 1344هجری قمری پس از سلطه دوباره ابن سعود و تسلط بر شهر مدینه در ماه رمضان همان سال شیخ عبدالله، قاضی‌القضات خود را از مکه به مدینه اعزام داشتند تا موضوع تخریب مقابر موجود در مدینه را با علما و سران این شهر مطرح و موافقت آنها را ولو به صورت ظاهری جلب کند و بدین منظور جلسه‌ای تشکیل گردید. شیخ عبدالله از حاضرین پرسید: درخصوص تخریب این گنبد و بارگاه‌ها چه می‌گویید؟ بسیاری از آن‌ها از ترس جانشان جواب ندادند، بعضی دیگر هم اظهار موافقت کردند.
وهابی‌ها نیز مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و آنچه گنبد و ضریح در شهر مدینه و بیرون از شهر بود، ویران کردند.
تاریخچه وهابیت
وهابیت و دیدگاه این فرقه منسوب به «محمدبن عبدالوهاب» ازمردم «نجد» است، وی به مکتب ابن تیمیه گرایش داشت و نام این فرقه از پدر محمد «عبدالوهاب» گرفته شده است. وی فقه حنبلی را از پدرش «عبدالوهاب» که از علمای حنابله بود فرا گرفت، و تحت تاثیر افکار ابن تیمیه و قیم جزی که شاگرد ابن تیمیه بود، قرار گرفت. وهابیون قائل به جنگ با دیگر فرق و مذاهب اسلامى هستند و مخالفان خود را متهم به کفر و شرک مى‌کنند واموال و انفس و نوامیس بقیه را حلال مى‌دانند. وهابیون آیات قرآنى وارده پیرامون شرک و کفر را بر مسلمانان مخالف خود منطبق مى‌کنند.

اعتقادات وهابیون در ادامه عقایدی است که ابن تیمیه آن‌ها را بیان می‌کرد و می‌گفت: «احادیثی که از پیامبر(ص) درباره زیارت قبور رسیده تماما ضعیف بلکه جعلی است»، محمد بن عبدالوهاب در هنگام ظهور وهابیت در حجاز همین عقاید را پیش گرفت تا جایی که شورای افتاء وهابیون بستن بار برای سفر به قصد زیارت صالحین و انبیاء و دیگران را غیر مجاز و بلکه بدعت دانستند.
تخریب بقیع گواهی بر دشمنی با رسول اکرم(ص)
دلیل اصلی تخریب قبور بقیع از سوی وهابیون، تفسیر خرافی آنان از احکام اسلامی بود، زیرا وهابی‌ها براساس برداشت نادرستی که از دین و احکام قرآن دارند هر پدیده نو و تازه را بدعت می‌دانند؛ این در حالی است که قرآن مجید، مسلمانان جهان را به ترفیع و تکریم بیوتی که مرکز حمد و تسبیح الهی است، دعوت می‌کند و می فرماید: «فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللّهُ أَن تُرْفَعَ».
همچنین، حتی رسم پیروان شریعت‌های پیشین این بوده است که قبور بزرگان و پیامبران را تکریم کرده و با ساختن بنا بر قبور آنان، ادای احترام می کردند و هم اکنون قبر خلیل الرحمن در فلسطین اشغالی و قبور دیگر پیامبران و اوصیای آنان در کشورهای اردن، سوریه، مصر و عراق گواه این مطلب است.
متأسفانه اعراب نجد از فرهنگ اسلامی دور بوده و به جای عمل به آیه «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَىٰ» به دشمنی برخاسته و آثار آنان را همراه با آثار ده‌ها وابسته به خاندان رسالت و دیگر بزرگان دین منهدم کردند. اکنون نیز روزی نیست که در حرمین شریفین، آثار اسلامی تازه‌ای به بهانه توسعه حرمین نابود نشود و چیزی نمی‌گذرد که شهرهای مکه مکرمه و مدینه منوره به صورت دو شهر غربی به تمام معنی در آیند.
وضعیت بقیع قبل از تخریب
تا پیش از تخریب و ویرانی قبور مطهر بقیع توسط وهابیت متعصب که براساس معتقدات خود، به تخریب بسیاری از آثار تاریخی پرداختند، بر روی قبور پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند، گنبدها و بناهایی قرار داشت.
پس از تسلط وهابیون بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور، آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند. در جریان این واقعه بارگاه امام حسن مجتبی (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمدباقر (ع) و امام جعفر صادق(ع) ویران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومین (ع)، دیگر قبور را هم تخریب کردند که عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا (س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت‌اسد (ع) مادر امیرالمومنین (ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنین(ع)، قبر عباس عموی پیامبر، ابراهیم پسر پیامبر(ع)، قبر اسماعیل فرزند حضرت صادق (ع)، قبر دختر خواندگان پیامبر(ع)، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر(ع) و قبور شهدای زمان پیامبر(ع).
جنایات داعش در موصل، ادامه فاجعه تخریب بقیع
همه‌روزه اخباری مبنی بر تخریب مقامات و مراقد انبیاء توسط تشکیلات تروریستی داعش در عراق به ویژه در استان موصل منتشر می‌شود که یادآور جنایات وهابیون در 8 شوال سال 1344 هجری قمری است.

امروز گروه تروریستی داعش، هرگونه بنا بر روی مراقد و انبیاء الهی را نوعی شرک و بدعت و بت‌پرستی می‌دانند و پیرو همان عقاید منحرف وهابیت هستند؛ در همین راستا بسیاری از مراقد مطهر اولیاء وصالحان عراقی در عراق و سوریه تخریب شده است.