محبت، انگيزه و عاملى است كه انسان را به سوى محبوب و مقصودى كه دارد، تحريك مى كند، و تمام قواى انسان را براى به دست آوردن محبوب به فعاليت و تكاپو وادار مى سازد.
نفرت و انزجار واقعيتى است كه انسان را از آنچه مبغوض اوست، دور نگاه مى دارد، و اگر او احساس و يا آگاهى پيدا كند كه ضرر و خطر شى ء مبغوض مى خواهد دامن‌گيرش شود، آن نفرت، انگيزه اى است كه او را به مبارزه با آن شى ء مبغوض وادار مى كند. در گذشته از آن صحبت شد، بعد از آن شنيديد، در قرآن مجيد پروردگار بزرگ عالم براى به پا كردن حيات اسلامى و براى اين كه خير دنيا و آخرت بشر را تأمين كند، به نُه برنامه اعلام محبت فرموده است. اعلام محبت پروردگار بزرگ در قرآن مجيد، ميزان شناخت محبوبيت هاى اصيل، ريشه دار و سازندۀ حيات انسانى و اسلامى است. البته، در برابر اين اعلام محبت‌ها، پروردگار بزرگ از هفت برنامه نيز اعلام نفرت فرموده كه از بحث ما فعلاً خارج است. آن هفت برنامه اى كه خدا مبغوض دانسته و نسبت به آن اعلام عدم محبت و نفرت فرموده است، ميزان شناخت برنامه هاى مبغوضى است كه ضرر و خطر آن نسبت به حيات انسان، سنگين است و گاهى هم غير قابل جبران.[1] در جلسۀ قبل در بيان برنامه هاى محبوب در پيشگاۀ خدا برآمديم و يك برنامه از نه برنامه حيات اسلامي را بيان كرديم، برنامه‌هاي كه پروردگار بزرگ در قرآن كريم به آن‌ها اعلام محبت فرموده است. اعلام محبت حق، ميزان شناخت محبوب به معناى واقعى و مثبت است.
منبع : پایگاه عرفان
