حضرت رضا، عليه‌السلام، درباره صفات شيعه مى فرمايند:
«شيعتنا الذين يقيمون الصلاة ويؤتون الزكاة ويحجون البيت الحرام و يصومون شهر رمضان ويوالون أهل البيت و يتبرئون من أعدائنا أولئك أهل الايمان و التقى...».[2]
1. پايدارى در نماز
شيعيان ما چند برنامه در زندگى خود دارند که تا وقت مرگ به آن ادامه مى دهند: اول نماز است كه آن را بر پا می‌دارند، زیرا در قرآن آمده است كه انسان‌های بى نماز اهل جهنم هستند.
در روايتى آمده است كه پيامبر، صلى‌الله‌عليه‌وآله، با اصحاب خود از جایی می‌گذشتند که ناگاه سگ قوى هيكلى به شدت پارس كرد. اصحاب ترسيدند. حضرت فرمود: نترسيد، بگذاريد پارس كند.
پارس‌های سگ كه تمام شد، حضرت فرمود: این سگ با من حرفی داشت، لذا همين كه چشمش به من افتاد گفت[3]: يا رسول اللّه، خدا را شكر كه مرا سگ آفريد، ولى انسان بى نماز نيافريد و ما را تكليف به نماز نكرد. از اين رو، راحت هستيم که به ما نگفته نماز بخوان تا شانه بالا بيندازيم و بگوييم نمى خوانيم! سگ هستيم و به نماز دعوت نشده ايم، ولى آنها كه به نماز دعوت شده اند و نماز نمى خوانند چه مى كنند؟
منبع : پایگاه عرفان
