روزى اميرمؤمنان بالاى منبر نشسته بودند كه امام حسين عليه السلام وارد شدند. حضرت او را صدا زدند و از او خواستند كه بر منبر برود، امام حسين عليه السلام بالاى منبر رفت و درباره هدايت و چراغ هدايت صحبت كرده و از منبر پايين آمدند. حضرت على عليه السلام او را در بغلش فشار داد و صورت حسين را بوسيد و به مردم رو كرد و فرمود: اين حسين در بين شما امانت خدا است، ببينيد با اين امانت چه مىكنيد.[4]
پروردگار متعال شما را امين دانسته كه اين امانت را به شما داده است.
حالا بايد با حضرت سيد الشهداء چگونه معامله كرد؟ امام حسين عليه السلام در يك جمله فرمودند:
«لكم فىّ اسوة»[5]
من را در تمام برنامههاى زندگيتان سر مشق قرار بدهيد و در برابر مصائب و بلايا، صبور و راضى به رضاى حق باشيد.
«الهى رضاً بقضائك، صبراً على بلائك»[6]
عاشقان جز پى بلا نروند
بر سر دار بى رضا نروند
شما مردم، بزرگ هستيد و قدرت حركت و رسيدن به معراج را داريد، بزرگى انسان در معراج و حركت اوست واين معراج و حركت در تقوا مىباشد نه مال و رياست دنيا:
« إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَـيـكُمْ »[7]
منبع : پایگاه حوزه
